Wednesday 3 November 2021

A Brief Interlude in The Tragedy of Burma

 

 


 In 2003 I was a 50 year old grandmother who after visiting family in Australia decided to continuetravelling. I found myself teaching Burmese exiles on Thai/Burma border. Since then I have beencommitted to helping the people of Burma. This led me to Bangladesh/Burma border where I met anextraordinary young monk, Uthawara, aka Ashin Thavara, who had just escaped Burma after The SaffronRevolution. He helped organize the demonstrations in Rangoon. Our meeting affected me deeply. I leftBangladesh soon afterwards but continued to support him and we developed a close relationship. Hecalled me Mother and I soon came to love him as my son. Uthawara remained politically active whichcaused him major problems including threats to his life. The situation became intolerable and he wentinto hiding in the jungle. This was very difficult for him and I was fearful at what he might do. I realized Ihad to return to Bangladesh to try to help him. When he knew I was coming he calmed down andagreed to abide by my decision for his future. The monastery where he stayed was attached to anorphanage. I gave a donation and the reception I received on arrival was overwhelming. Childrengreeted me with flowers and a band played as Uthawara escorted me up the hill where The Abbot waswaiting for me in his temple. Children lined the route; hands clasped Buddhist style. The holy monk lit 10candles and prophesied my future. I attended several meetings in Dhaka with UNHCR trying to resolvehis situation. I allowed Uthawara to leave the jungle and he eventually crossed the border to India.Uthawara features in the award winning film Burma VJ and has become well known. We remain closeand I have embraced Buddhism. As the train pulled out from Kuala Lumpur station I couldn’t help smiling. I had no idea what Iwas doing except I knew I wanted to travel! At 50 years of age, a mother of four and agrandmother I had to grasp this opportunity. I had gone to Australia in December 2002 for twoweeks to see my family but ended up staying for two months. My flight back to UK stopped off at Malaysia and I stayed for a week to look for a teaching job. This didn’t happen so I decided togo to Thailand and was now about to start the two day train journey to Bangkok alone. Bangkok was exactly as I had expected and I couldn’t wait to get out of the place! I answered anad on a web site which read – “Are you interested in social injustice? Are you interested in issueson Thai/ Burma border?” My answer was YES on both counts and I was soon on my way to MaeSot a small border town in Western Thailand.Mae Sot was like nowhere else I had ever visited and I was very keen to learn more about theBurmese people who lived there. Within a short time I started teaching English at one of themany Burmese/ethnic organizations. I lived with my students in the compound who were allyoung and enthusiastic. It was everything I could have wished for as I was living a simple lifeand teaching English and history and discussing politics every day! I came to love these peoplevery much and even though there were many other teachers in Mae Sot I spent most of my timein the compound. I was very content in the company of my students who were always happydespite the problems of being exiled from their country. I learnt so much from them. The originalcontract was for 3 months but I stayed for another 6! I eventually returned home in December2003 much to the relief of my family!I continued to have close contact with my students and supported them as much as possible.Some moved to the India/ Burma border and worked as medics in a clinic for Burmese refugees.I’d wanted to visit this clinic for a long time and eventually it was possible in February 2008. Imade arrangements and stopped off in


Bangladesh for a short time to stay with friends. This iswhere my story takes on a completely different dimension.At approximately the same time as my arrival in Bangladesh some Buddhist Monks from TheSaffron Revolution in Burma had also arrived. They were escaping the Burmese Military Govt.after many monks had been killed during the uprising in September 2007. A meeting with one of the leading monks was soon arranged. His name was Uthawara (also known as Ashin Thavara)and was General Secretary of All Burma Monks Representative Committee, formed to organizethe demonstrations in Rangoon. That meeting in the Buddhist temple in Cox’s Bazar Bangladeshcompletely changed my life. To this day I have no idea why Uthawara had such an effect uponme. This young monk was like no other I had ever met and was not at all perturbed at speakingto a woman. He looked me straight in the eye and after a while I felt uncomfortable but alsomesmerized. He spoke no English and my friend acted as interpreter. We discussed how I couldbest help him and other refugees in Bangladesh. This had been a moment of clarity and after themeeting I found it hard to focus on anything else. Maybe because of this, I don’t know, butwithin an hour my passport had been stolen and my trip to India had to be cancelled. I leftBangladesh two days later very upset as medics from the clinic had travelled a long way from theborder to meet me in Northern India.I returned to my job in a Women’s Refuge which supported women escaping Domestic Violenceand Abuse. I loved my job but increasingly my thoughts were turning to the situation inBangladesh. Uthawara contacted me regularly and we became close meeting frequently on MSN.A very good person who I will call Oatka helped him adjust to life outside the monastery. Henow lived in Chittagong and experienced many problems including threats to his life. All theother monks had gone to live in monasteries but Uthawara remained politically active which wasvery dangerous for him. I wrote to UNHCR in Bangladesh several times informing them of thethreats and expressing my fears for his safety. Eventually the situation became intolerable and he had no choice but to retreat to a monastery deep in the jungle. I felt terrible as there was little Icould do living in my comfortable home enjoying family life with a reasonable income.Uthawara had come to trust me implicitly. He called me Mother and I indeed loved him as myson.He was continually asking me to come to and visit and it was all I could do to keep him inhiding. He said he didn’t care if he was arrested and sent back to Burma – he just could not stayin the jungle any more. How was this helping his people? I was very fearful of what he might doand realized I had to go to Bangladesh to help him. When Uthawara knew I was coming hecalmed down and agreed to abide by my decision for his future.The monastery where Uthawara was staying was attached to an Orphanage and I gave a donationto thank them for their kindness. It was a long drive to the depths of the jungle but as soon as Iset foot out of the car the village band started playing and the children greeted me with flowers.Uthawara gently took my arm and escorted me up the hill with children lining each side of thetrack, hands together, Buddhist style. The band and all the villagers, including armed police whoescorted me, followed behind! When the police asked who I was my friend slipped them 300taka to stop them from asking further questions! Uthawara took me to the Abbot of themonastery who was waiting in his temple.The temple was a small hut with no windows and lit by candles. At the centre and set back in thewall was a beautiful shrine to Buddha. The Abbot sat cross legged on the floor and beckoned meto sit near. My host family also came into the temple and everyone listened as this holy monk lit10 candles and prophesied my future. Uthawara sat opposite and I was reassured by his presence.I was presented with a plaque commemorating my visit and after the formalities was shownaround the Orphanage. A magnificent feast was held in my honour. I did not want to leavewithout Uthawara and it was agreed he could come and stay with my host family while weconsidered his future. The band played as we drove away from the compound and my happinesswas complete. It was short lived, however, as it was deemed there were too many women in thehouse and Uthawara had to return to the monastery. I was devastated as we had spent so littletime together. Before he left at 6am the following morning, and with no one else around, I gavehim a ring that had been on my finger for more than 15 years. I wanted him to know that a partof me would always be with him.During my time in Bangladesh I spent 6 nights out of 13 on buses travelling to Dhaka attendingmeetings with UNHCR trying to resolve the situation: Oatka always at my side. My feet wereswollen and I was very tired but happy knowing it was for a very worthwhile cause. Noconclusion was reached but UNHCR seemed to have a better understanding of the problems so Iallowed Uthawara to leave the jungle and resume his work.The situation, unfortunately, did not improve and Uthawara eventually crossed the border intoIndia on 28th June 2009. My family, friends and work colleagues had been very patient with meover these difficult months. I worked long hours and problems in Bangladesh took up much of my time and energy. They were secretly hoping my involvement would now be at an end.Uthawara was safe and happy and indeed had become well known due to his prominence in theaward winning film Burma VJ. He now lives in a monastery again and two more monks also call me mother. I have embraced Buddhism and I’m learning more each day from these amazingBurmese monks. Uthawara is very special but this story is not finished as Love has no beginningor end.

The Human Rights Issue in Asia and Raising Awareness for Peace - Myanmar

 

The Human Rights Issue in Asia and Raising Awareness for Peace - Myanmar

Ven. Ashin Htavara
All Burmese Monks Representative Committee
General Secretary, Norway(Myanmar)

Ashin Htavara, the general secretary of the All Burmese Monks Representative Committee(ABMRC), led the Saffron Revolution in 2007 and continues working for peace in Myanmar to this day.

Could you tell us your thoughts on the current Myanmar crisis?
The current situation in Myanmar is very likely to lead to a civil war. The help of the family of peace and the international community around the world is so desperately needed. Currently, the situation in Myanmar is very bad and the military is ruthlessly taking lives of ethnic groups, infants, women, young adults and minorities. So it is necessary to inform the people of Myanmar and the world about what is going on inside Myanmar.

I want to ask all the family members of peace around the world, and anyone who wishes for peace, to pray that Myanmar achieve peace as soon as possible. Please help us to prevent this from happening again in a peaceful world, and please listen to the sacrifices and earnest hearts of the people of Myanmar. We sincerely ask you to inform your nations’ governments and organizations of this crisis.

You established three HWPL peace libraries in the Pyapon region of Myanmar since 2018, and the fourth is underway. What was your motivation behind establishing the peace libraries?
After going through the Saffron Revolution and being exiled abroad, I learned about HWPL. Through Chairman Lee of HWPL, I realized the importance of peace and the importance of education. In particular, I understood deep down that it is difficult to cultivate a sense of peace after elementary school. There are too few libraries for children in Myanmar. In particular, in my hometown Pyapon, the damage caused by typhoon Nargis in 2008 has not yet been repaired, so many facilities are run down, and there are no libraries for children. But I wanted to give hope to these little children.

In the future, the library will conduct peace education, peace activities, and peace campaigns, and we will do everything that can be helpful in achieving peace. When I joined HWPL in 2016, I became acquainted with Chairman Lee, and I was moved by Chairman Lee's sincerity for peace. I was appointed as a HWPL Publicity Ambassador in May 2018, and I became a member of the family of peace that supports Chairman Lee's work.

Then in the following month- on June 2, 2018 - when the library was established in the Payafon area, HWPL was included in the name of the library so that I could help fulfill Chairman Lee’s wishes as a family member of peace, and to raise awareness of Chairman Lee’s idea of peace among children. We are currently preparing to open the 4th Peace Library of HWPL, and we hope to open more libraries in the future. Myanmar’s education system is far too weak. That’s why I ask for a lot of help to the family of peace. I hope that Myanmar restore itself as a country of peace as soon as possible, so that the students and citizens can receive this peace education together.

What are your plans to transform Myanmar into a country of peace?
First of all, we will complete the fourth HWPL library that is currently being built, and we plan on building many more libraries in the future. And if the circumstances permit, I would like to conduct HWPL Peace Education within the library. I want to teach students why peace is so important. I would also like to conduct peace events. In addition, I also wish to teach students about the DPCW in these libraries. I will work for peace not only in Myanmar but the whole world just like the wishes of HWPL Chairman Lee. Even though world peace is still far away and the road is difficult and tough, we will never give up but strive until the end with HWPL. Thank you everyone.

Tuesday 29 September 2020

တန်းတူရေး ရှိမှသာ ဗုဒ္ဓဘာသာဖြစ်ရတာ တန်မည်။

 


တန်းတူရေး ရှိမှသာ ဗုဒ္ဓဘာသာဖြစ်ရတာ တန်မည်။

တန်းတူရေး ရှိမှသာ ဗုဒ္ဓဘာသာဖြစ်ရတာ တန်မည်။ ဒီနေ့ တိုးတက်လာတဲ့ ခေတ်မှာ ဦးဇင်းတို့ ဗုဒ္ဓဘာသာတွေရဲ့ စိတ်ဓာတ်တွေ မပြောင်းနိုင်လဲနိုင်တာဟာ အတော့်စိတ်မကောင်းဖြစ်ရပါတယ်။တစ်ခါတလေ ပြည်တွင်းက အဖြစ်အပျက်တွေက ပြည်ပက ဦးဇင်းတို့ကို ဘာကြောင့် ရိုက်ခတ်ရလဲ။ ဘာကြောင့် ဖြစ်ရတာလဲဆိုတော့ ယခုခေတ်မှာ ကမ္ဘာကြီးက ရွာကြီးဖြစ်နေလို့ပေါ့ ကိုယ်တစ်ယောက်ထဲ နေလိုမရတဲ့ ခေတ်မှာ လူတွေဟာ အကြောက်တရားက သူတို့ကိုပြန်ပြီး ခြိမ်းခြောက်နေပါတယ်။ တလောက ဖြစ်ပျက်နေခဲ့တဲ့ မြန်မာနိုင်ငံ လူများစုက လူနည်းစုရဲ့ ဥပဒေချိုးဖောက်နေတာကို ခံနေရလိုဖြစ်ပါတယ်။

မိမိက ဘာကြောင့် အဲဒီလိုပြောရတာလဲဆိုရင် မိမိတို့မြန်မာပြည်မှာ ဖြစ်သမျှကိစ္စတွေက မြန်မာဘုန်းတော်ကြီးများက ပြုလုပ်ဆောင်ရွက်လို့ ဖြစ်တယ်ဆိုတဲ့ မီဒီယာတွေက သွေးထိုးလုပ်ဆော်မှုတွေက အများစုဖြစ်ပါတယ်။သတင်း စာလောကပြန်ကြည့်လိုက်ရင် အရည်အသွေးမရှိ အညှိအဟောက် သတင်းက အများစုဖြစ်ပါတယ်။ တစ်နေ့တမျိုးမရိုးအောင် ဖြစ်နေတဲ့ မိမိတို့နိုင်ငံ အခြေနေကို တစ်ကမ္ဘာလုံးက အာရုံစိုက်နေကြတာ ဘုန်းတော်ကြီးများရဲ့ အပြောအဆိုက ကျင့်ဝတ်သိက္ခာ တရားကို ချိုးဖောက်ရောက် ဖြစ်နေပါတယ်။လာသမျှ ပြင်ပကမ္ဘာက သတင်းသမားတွေ နဲ့တွေတာ ကောင်းတာရှိသလို ဆိုးတာတွေလည် ရှိစမြဲပါဖြစ်ပါတယ်။
ရိုးသားတဲ့ ပြည်သူတွေက ဘုန်းတော်ကြီးများ ပြောသမျှကို နားထောင်ကျတော့ ဆရာမှားက တပည့်တွေလည်း မှားကြတာပဲဖြစ်ပါတယ်။အမျိုးသားရေး လုပ်နေတဲ့ ပြင်ပကမ္ဘာက လူတွေရဲ့ စရိုတ်ကို မြန်မာဘုန်းကြီးများ အတုယူသင့်ပါတယ်။ဘာသာတရားဆိုတာက ကိုးကွယ်ရာသာ ဖြစ်ပါတယ်။လူတွေကို ထပ်ပြီး ဆင်းရဲဒုက္ခမဖြစ်အောင် လမ်းပြပေးတဲ့ အရာဖြစ်တာမို့ ဆရာတော် သံဃာတော်များ အချိန်မီပြုပြင်သင်ပါတယ်။

ဒီနေရာမှာ တစ်ခုပြောပါရစေ နော်ဝေးနိုင်ငံဆိုတာ တစ်ကမ္ဘာလုံးမှာ တစ်ကနေပြီးငါးအထိ အဆင့်ရှိတဲ့ နိုင်ငံဖြစ်ပါတယ်။ လူဦးရေကတော့ ငါးသန်းနည်းပါးရှိပါတယ်။မြန်မာနိုင်ငံ ရန်ကုန်မြို့လောက်ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။လူများစုကအုပ်ချုပ်ရေးကို ဒီမိုကရေစီဟု ယေဘုယျအားဖြင့် သတ်မှတ်ကြသည်။ လူမျိုးတိုင်းမှာ အခွင့်အရေးညီတူညီမျှရှိသည်ကို တန်းတူရေးဟု ဆိုရသည်။ ဒီမိုကရေစီစနစ် ကျင့်သုံးနေသည့် နိုင်ငံတစ်ခုမှာ ဒီမိုကရေစီစံနှုန်းရှိသည့် လူမျိုးတန်းတူရေး ရှိဖို့ ညှိရသည်။

သို့မှသာ ဒီမိုကရေစီအသီးအပွင့်ကို ပြည်သူတိုင်း ခံစားနိုင်ပြီး လူမျိုး၊ ဘာသာစကားကို အကြောင်းပြု၍ ဒုတိယတန်းစားနိုင်ငံသားများ မရှိတော့သည့် တန်းတူအခွင့်အရေးကို ရရှိနိုင်မည်ဖြစ်သည်။ ရိုးရိုးပင် တွေးကြည့်ပါ။ အသင်းအဖွဲ့တစ်ခုတွင် အသင်းဝင်များကို ခွဲခြားဆက်ဆံလျှင် ရေရှည်သွား၍ မရပါ။ နိုင်ငံတစ်ခုမှာလည်း အုပ်စုတစ်ခုက အခြားအုပ်စုများကို အနိုင်ကျင့်နေလျှင်၊ လူမျိုးတစ်မျိုးက အခြားလူမျိုးများကို နိုင်ထက်စီးနင်းပြုမူနေလျှင် ပြိုကွဲဖို့သာ ရှိသည်။ လူမျိုးတိုင်း အတူနေ၍ ရအောင် မူများ၊ စည်းကမ်းချက်များ၊ ဥပဒေများ၊ ပေါ်လစီများ၊ လုပ်ဆောင်ချက်များ ညီတူညီမျှ ချမှတ်အကောင်အထည်ဖော်ရပါမည်။

ဒီမိုကရေစီစနစ်သည် ယင်းလိုအပ်ချက်များ၏ အခြေခံဖြစ်သည်။ ယင်းလိုအပ်ချက်များအပေါ် လွှမ်းမိုးမှု မရှိရပါ။ တန်းတူရေးဟု ဆိုရာ၌ လူမျိုးတစ်မျိုးက ထမင်းကြိုက်၍ နိုင်ငံတဝန်းလုံးမှာ ထမင်းချက်စေပြီး ညီတူညီမျှ စားသောက်စေသည်ကို ဆိုလိုခြင်းမဟုတ်ပါ။ မိမိတို့အိမ်မှာ မိမိတို့ကြိုက်သည့် ဟင်းရမယ်များကို မိမိတို့ကြိုက်သည့်နည်းဖြင့် ဖွယ်ဖွယ်ရာရာ ချက်ပြုတ်စားသောက်နိုင်သည်ကို ဆိုလိုသည်။ လူမျိုးတိုင်းမှာ အကြိုက်ကိုယ်စီ ရှိကြ၍ တန်ဖိုးမတူကြပါ။ တန်းတူရေးသည် ယင်းအကြိုက်နှင့်တန်ဖိုးကို အလေးထားသည်။ ယင်းအကြိုက်နှင့်တန်ဖိုးကိုလည်း ဘုန်းကြီးအများစုက သာစေနာစေ ဆရာကြီး ဝင်လုပ်စရာ မလို။ ဆရာကြီး ဝင်လုပ်မည့်အစား ယင်းအကြိုက်နှင့်တန်ဖိုးများကို ဘုန်းတော်ကြီးအများစုက အမွေအနှစ်များအဖြစ် သတ်မှတ်ထိန်းသိမ်းဖို့ အရေးကြီးပါတယ်။ အကြိုက်နှင့်တန်ဖိုးမတူသူများ အတူယှဉ်တွဲနေထိုင်၍ ရသော ဝန်းကျင်တစ်ခုကို ညှိနှိုင်းပေးရမည်။ ဤသည်မှာ ဘာသာရေးခေါင်းများ၏ အလုပ်ဖြစ်သည်။

ဘာသာရေးအဖွဲ့စည်းအများစု၏ အလှသည် အရောင်အသွေးပေါင်း စုံလင်၏။ တစ်ရောင်တည်း ခြယ်ရန် မဟုတ်။ ဘာသာရေး၏ သင်္ကေတသည် ကြယ်တစ်လုံးတည်း မဟုတ်၊ ကြယ်တာရာအပေါင်း ခညောင်းသည့်ည ဖြစ်သည်။ ဘာသာရေးအဖွဲ့အစည်းကို တစ်ရောင်တည်းခြယ် ကြယ်တစ်လုံးတည်း ထားလျှင် စိတ္တဇဆန်လှ၏။ ရင့်ကျက်မှု မရှိ။ အတူယှဉ်တွဲနေထိုင်ရေးကို တန်ဖိုးမထား။ ဗုဒ္ဓဘာသာ မှုပြုခြင်းသာ ဖြစ်၏။ဗုဒ္ဓဘာသာစစ်စစ်ဖြစ်ခဲ့လျှင် ဤစိတ်နေစိတ်ထားကနေ စပြင်ရပါမည်။ ထိုသို့ ပြင်မှသာ ဗုဒ္ဓဘာသာလူမျိုး၏ကြန်အင်လက္ခဏာအစစ်အမှန်လည်းပေါ်လာစရာရှိသည်။

အခြားဘာသာဝင်းများလည်း လွတ်လပ်ခွင့်တစ်ခု ရပြီး တန်းတူရေးအသီးအပွင့်ကို အတူတူ ခံစားနိုင်မည်ဖြစ်ပါတယ်။ မြန်မာနိုင်ငံတော်အစိုးရအဆက်ဆက်သည် တန်တူးရေးနှင့်ပတ်သက်၍ နည်းအမျိုးမျိုးဖြင့် ရှောင်လွှဲခဲ့ကြပါတယ်။ ဤမှားယွင်းသော အတွေးအခေါ်များကို မပြင်သေးသရွေ့ တန်းတူရေး မရှိနိုင်၊ တန်းတူရေးမရှိသေးသရွေ့ဘာသာရေးမီးကို မငြိမ်းသတ်နိုင်၊မငြိမ်းသေးသရွေ့ ဘာသာဝင်းများအကြား သာယာဝပြောအောင် မလုပ်နိုင်ပေ။ မြန်မာနိုင်ငံတွင် ဘာသာလူမျိုးပေါင်း ရှိသည်ဟု ထုတ်ဖော်ပြောဆိုလေ့ ရှိသည်။ သို့သော် ယင်းဘာသာလူမျိုးပေါင်း တို့၏ တန်းတူအခွင့်အရေးကို မပေးဘဲ ထိုလူမျိုး၏ ပင်မဘာသာကြီး(၄)မျိုးကို ချုပ်ကိုင်ထားခဲ့သည်။ ဗုဒ္ဓဘာသာအပါအဝင် မည်သည့်ဘာသာဝင်မှ မလွတ်လပ်တော့ပါ။ ယင်းဘာသာလူမျိုးပေါင်း တို့သည် တန်းတူရေးအပြည့်အဝဖြင့် နေထိုင်နိုင်မှသာလျှင် စစ်မှန်သော လူအဖွဲ့အစည်း ဖြစ်နိုင်သည်။မြန်မာနိုင်ငံတော်ကြီးက အလှသွေးကြွယ်၍ တင့်တယ်ပါမည်။
ဥပမာအားဖြင့် မြန်မာနိုင်ငံတွင် တိုင်းရင်းသား (၁၃၅)မျိုးနှင့် ဧည့်နိုင်ငံသား တရုတ်၊ ကုလား အစရှိသည်ဖြင့် နေထိုင်ကြသည်။ ဧည့်နိုင်ငံသား တရုတ်ကုလားများသည် မြန်မာနိုင်ငံသားများ ဖြစ်လာကြမည်ဖြစ်သည်။ မြန်မာနိုင်ငံလွှတ်တော်တွင် တိုင်းရင်းသားကိုယ်စာလှယ်များ မရရှိနိုင်သော်လည်း မိမိကြိုက်ရာအမတ်များကို မဲပေးပိုင်ခွင့် ရှိမည်ဖြစ်သည်။ မြန်မာအစရှိသော ကျန်တိုင်းရင်းသားများမှာ မြန်မာပါလီမာန်တွင် အမတ်အဖြစ် ဝင်ရောက်အရွေးခံနိုင်ကြသည်။ ဤလူမျိုးပေါင်းစုံရှိသော မြန်မာလွှတ်တော်မှ ဥပဒေများ ပြုကာ မြန်မာနိုင်ငံသူနိုင်ငံသားတို့ ရွေးချယ်တင်မြှောက်သော မြန်မာအစိုးရက မြန်မာကို စီမံအုပ်ချုပ်ရသည်။ကျန်ပြည်နယ်ရှိ ပြည်နယ်အမတ်များသည် ဒီမိုကရေစီရေးနှင့် တန်းတူရေးတန်ဖိုးကို သိရှိနားလည်ပြီဖြစ်၍ နိုင်ငံတော်ဘာသာကို တာဝန်ခံရာ၌ ဒီမိုကရေစီရေးနှင့်တန်းတူရေးကိစ္စရပ်များကို လွယ်လင့်တကူ လိုက်နာကျင့်သုံးနိုင်မည် ဖြစ်သည်။ ထိုနည်းတူစွာ မြန်မာသည် အင်အားအကောင်းဆုံး ဗုဒ္ဓဘာသာအဖွဲ့ဝင် ဖြစ်လာမည်မှာ သေချာလှသည်။ ထိုမြန်မာနိုင်ငံတွင်လည်း တစ်ခြားသော ကမ္ဘာနိုင်ငံများတွင်ကဲ့သို့ ဒီမိုကရေစီရေးနှင့်လူမျိုးတန်းတူရေးကို အခြေခံရမည်ဖြစ်သည်။

မြန်မာပါလီမာန်တွင် လူမျိုးပေါင်းစုံ ပါဝင်မည်ဖြစ်ရာ အရောင်အသွေး စုံလင်လှ၏။ မြန်မာအုပ်ချုပ်ရေးမှူး (သို့) မြန်မာပြည်နယ်ဝန်ကြီးချုပ်ဖြစ်ဖူးသူသည် ဗုဒ္ဓဘာသာသမ္မတ ဖြစ်ဖို့ ရာခိုင်နှုန်း များသည်။ မြန်မာသည် အခြားနိုင်ငံများ၏ စံပြ ဖြစ်လာမည်မှာ သေချာလှသည်။ မြန်မာစာ၊ မြန်မာစကား၊ မြန်မာ့ယဉ်ကျေးမှုသည် သီးသန့်ရှင်သန်ဖွံ့ထွားလာမည်ဖြစ်ရာ မြန်မာ့တက္ကသိုလ်များသို့ နိုင်ငံတကာပေါင်းစုံ လာရောက်လေ့လာကြမည်ဖြစ်သည်။ မြန်မာပြည်သည် အခြားတိုင်းပြည်များ၏ ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးများကို သယ်စရာမလိုတော့ဘဲ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဖြင့် နေနိုင်ကြမည်ဖြစ်သည်။ အပြစ်ကင်းသည့် မြန်မာများကို တစ်ခြားဘာသာတိုင်း လေးစားအတုခိုးဂုဏ်ယူနေကြပါမည်။

ဤသို့ဖြင့် မြန်မာနိုင်ငံမှာ မွေးရာပါကိုယ်ပိုင်တန်ဖိုးကို မြှင့်တင်နိုင်ကြသည်။ မိမိကံကြမ္မာကို မိမိကိုယ်တိုင် ဖန်တီးခွင့်ရရှိရေးပင် ဖြစ်သည်။ ပြဿနာမှာ ဤ Intrinsic Value သတ်မှတ်သည့်နေရာတွင် ဗုဒ္ဓဘာသာ အသိုင်းအဝိုင်း၊ အစိုးရအသိုင်းအဝိုင်း၊ ဒီမိုကရေစီအသိုင်းအဝိုင်းနှင့် တစ်ခြားသော ဘာသာရေး အသိုင်းအဝိုင်းတို့ကြား ကွာဟမှုများ ရှိနေကြခြင်းဖြစ်သည်။ ဤ မွေးရာပါတန်းတူရေးသည် ဒီမိုကရေစီစံနှုန်းနှင့် ဆီလျှော်မှသာလျှင် ဗဟုဝါဒီများက လက်ခံနိုင်ဖွယ်ရာရှိသည်။ လောလောဆယ်တွင် ငြိမ်းချမ်းရေးထက် ကျယ်ပြန့်သော ဘာသာပေါင်းစုံ ချစ်ကြည်ရေးက အရေးကြီးလိုအပ်ပါတယ်။

ရွှေဝါရောင် အရှင်ထာ၀ရ (နော်ဝေ)
၀၉.၂၈.၂၀၂၀။

HE Petru Lucinschi, President Republic of Moldova 1997-2001

Saturday 25 July 2020

In general, there are 8 broad elements of democracy:


In general, there are 8 broad elements of democracy:
1. Equality
2. Rule of Law
3. Participation
4. Diversity and Negotiation
5. Respect
6. Accountability and Responsibility
7. Transparency
8. Free and fair elections

helps to illustrate each of the UDHR’s 30 articles.


 
In 1948, the Universal Declaration of Human Rights (UDHR) was proclaimed by the United Nations General Assembly. Now, more than 70 years later, it remains a cornerstone of international human rights because of fundamental rights it protects.
Here are just a few highlights:
Article 1 – All people are born free and equal
Article 2 – Human rights apply to everyone
Article 7 – Protections from discrimination
Article 18 – Freedom of thought
Article 19 – Freedom of opinion and expression
Article 20 – Freedom of association
Article 21 – The right to political participation, and free and fair elections
This album, produced by the
Gender Equality Network
, helps to illustrate each of the UDHR’s 30 articles.

Every citizen should understand the importance of the Constitution


Every citizen should understand the importance of the Constitution and the three main branches of government. By understanding the Constitution, laws and government mechanisms, you can protect your own rights and the rights of others.

Good communication


 
 
Tips for working together effectively:
• Good communication
• Clear goal
• Keep an open mind
• Include everyone

Have you ever noticed that we participate in different communities in our daily lives?



Have you ever noticed that we participate in different communities in our daily lives? The people we live with, work with, study with or hang out with can all be considered different communities.

Friday 24 July 2020

Honorable President Moon Jae-in South Korea


 
Honorable President Moon Jae-in
South Korea
14.07.2020
I am a Buddhist monk from Myanmar, Ashin Htavara, who teaches people the spirit of Buddhist, peaceful mind in Norway.
As a brief introduction to me, I have been living in Norway through political exile in India for participating in the Saffron Revolution with the people for democracy in Myanmar in 2007. I think it is the spirit of the Buddha that everyone is free to share ideas and work for peace. To this end, I am doing everything I can to educate the children for the ongoing democratization of my country, Myanmar.
In this life, I became acquainted with HWPL, and I was so impressed with their peace movement, and I thanked the Chairman Lee for his enthusiasm for unstoppable peace and for his peace activities.
Also, I visited Korea three times from 2016 to 2018, and I was able to feel the warm hearts of Koreans, and I found that Koreans love peace. In addition, I had confidence in HWPL's peace activities by attending HWPL's WARP Summit and decided to become a messenger of peace with HWPL by acting as a Publicity Ambassador. Also, I thought Korea was a truly envious country that clearly showed me the direction my country should go. I was also envious of the fact that a private group called HWPL is working for world peace on behalf of the country.
However, at the beginning of this year, an unprecedented Corona19 infection occurred, and the world panicked, and Korea surprised the world with K-prevention and showed a mature response to Corona19 as a successful prevention policy.
I also heard from the media that about 4,000 Corona19 infections from the religious group Shincheonji were to be donated. For the development of therapeutic agents for coronavirus infections, the healer's serum is an essential part. If Korea is to develop Corona19 virus treatment, Korea would be doing a great job for humanity.
By the way, I came across an article that the fundamentalist of Christian moved politicians and the medias to suppress Shincheonji, and this was very shocking. Also, I think it is so shocking and sad to revoke permission to HWPL because the representative of Shincheonji and the representative of HWPL are the same person. I don't understand why even the peace movement is forbidden.
Corona19 may be inconvenient to each other, but does not condemn the confirmers as sinners. I heard that the Bible teaches you to love your neighbor as yourself. If general Christians persecute Shinchonji because of the large number of Corona19 infected believers in Shincheonji, does it fit the teachings of the Bible? If Jesus knew this, what would Jesus think of Christians today?
If the Korean government listens only to the claims of mainstream Christianity and continues to persecute Shinchonji, I will appeal to the human rights activists and politicians in Norway for this injustice. As one of those who love Korea, I want the Korean government to make a fair decision.
I am writing this article in prayer, hoping for a righteous, people-conscious decision, and with an earnest desire to end the oppression of the religious and peace movements. I look forward to Korea, which shows the attitude of developed countries where freedom, human rights and religion are guaranteed.
Best regard
Metta
Ashin.Htavara (General Secretary)
All Buemses Monks Representative Committee. (ABMRC) .
Ole Vigs Gate 38 A, 7500 Stjørdal Norway
Tel: +47 45554784

Friday 5 June 2020

""""""အမိမြေက လေ့လာရမယ့်ပညာရေးစနစ်"""""

အမိမြေက လေ့လာရမယ့်ပညာရေးစနစ်
ဒီနှစ်ဆိုရင် နော်ဝေနိုင်ငံမှာ ကျောင်းတက်နေတာ နောက်ဆုံးနှစ်ကောလိပ်ကျောင်းသားတစ်ယောက်ဖြစ် ၁၉.၀၆.၂၀၂၀ အချိန်မှာ ပြီးဆုံးသွားတော့ ဖြစ်ပါသည်။ ပညာရှင်များက ပညာရေးဆိုသည်မှာ ပင်ကိုယ်ရှိပြီးသား နိုင်ငံရေးဖြစ်စဉ်တစ်ခုကို နိုင်ငံရေးရလဒ်တစ်ခုအဖြစ် ဖော်ထုတ်နိုင်ရန် ကြိုးစားခြင်းဖြစ်သည်ဟု ဆိုခဲ့သည်။ အစဉ်အလာပညာရေးနှင့် အစဉ်အလာ မဟုတ်သည့်ပညာရေးစနစ ်နှစ်ခုစလုံးတွင် မည်သူ၏ စိတ်ကူးအိုင်ဒီယာကို အသုံးပြုမည်၊ သူတို့ပန်းတိုင်က ဘာဖြစ်သည်ကို သိရန်ကိစ္စသည်ပင် စိန်ခေါ်မှုကြီးတစ်ခုလို ဖြစ်နေသည်။ မိမိအတွက်တော့ ပညာရေးဆိုသည်မှာ လူမှုသိပ္ပံပညာရပ်တစ်ခုဖြစ်ပြီး သင်ကြားခြင်း သင်ယူခြင်းများ နှင့် ဆက်နွှယ်နေသည့် ကျွမ်းကျင်မှု ဆိုင်ရာလုပ်ငန်းရပ်များ လို ခေါ်ဆိုခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ နော်ဝေကျောင်းသား တစ်ယောက်ဖြစ်ရတာနဲ့ ဂုဏ်ယူစရာ ကောင်းပါသည်။
ယနေ့အချိန်မှာတော့ ကောလိပ် ကျောင်းသားမှ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသား တစ်ယောက်ဖြစ်ဖို့ ဆက်ကြိုးစားရပါအုံးမည့်။ တစ်နည်းအားဖြင့် လက်ဆုပ်လက်ကိုင် မပြနိုင်သည့်၊ နက်နဲသိမ်မွေ့သည့် အသိဉာဏ်ပညာဆိုင်ရာ ဗဟုသုတများကို ပေးသော လုပ်ငန်းတစ်ရပ်လည်း ဖြစ်သည်။ သတင်းအချက်အလက်နှင့် နည်းပညာခေတ်ကြီးတွင် ပညာဗဟုသုတများကို ကျွမ်းဝင်စေရန် ကြိုးပမ်းအားထုတ်နေကြရရုံသာမက ထိုပညာရပ်များကို ကောင်း မကောင်း မှန် မမှန် ဆုံးဖြတ်နိုင်ရေး သည်လည်း အရေးကြီးသည့် အခန်းကဏ္ဍတွင် ပါဝင်လာသည်။ ထို့ပြင် ကိုယ့်လိုချင်သည့်အချက်အလက်များကို နှိုက်ယူနိုင်စွမ်း၊ မည်သည့်နေရာတွင် ရှိနေမှန်း သိနိုင်သည့်အသိတရားသည်လည်း ပညာဟူ၍ ဆိုရပေလိမ့်မည်။ ထို့ပြင် ပညာရေးဆိုသည်မှာ မျိုးဆက်တစ်ဆက်မှ နောက်မျိုးဆက်တစ်ဆက်သို့ အဆင့်ဆင့် လက်ဆင့်ကမ်းနိုင်စွမ်း "ပန်းတိုင်" လည်း ရှိရမည်ဖြစ်သည်။ မိမိနေထိုင်ရာ နော်ဒစ်နိုင်ငံများ၏ မဟာဗျူဟာနည်းအရ တန်းတူညီမျှမှုရရှိစေရန်နှင့် အကောင်းဆုံးပညာရေး စနစ်ရှိစေရန် အများပြည်သူမှ ထောက်ပံ့သည့်ငွေများဖြင့် ကျောင်းသားအားလုံး တက်ရောက် ်နိုင်သည့်ကျောင်းများသို့ ရွေးချယ်ခြင်း၊ ခြေရာခံ စစ်ဆေးခြင်းမျိုး မရှိဘဲ အခြေခံပညာရေး သင်ကြားခွင့်ပြုသည်။ ဗျူဟာနည်းတစ်ခုမှာ ကျောင်းကွန်ရက်တိုးပွားစေရေး၊ ကျောင်းများကို လူနေအိမ်များနှင့် နီးနေစေရန် အတတ်နိုင်ဆုံး စီစဉ်ပေးသည်။ အကယ်၍ တောလက်ကျေးရွာများတွင် နေထိုင်ကြသည့် ကျောင်းသားများအတွက် ကျောင်းများမှာ ဝေးလံနေပါက အခမဲ့ သယ်ယူပို့ဆောင်ရေးကို စီစဉ်စေသည်။ ထိရောက်စွာ သင်ကြားပေးမှုနှင့် ကျောင်းခန်းထဲရှိ အထူးကောင်းမွန်သော ပညာရေးပေါ် မူတည်ကာ ရလဒ်ကောင်းမွန်စေရန် ဆောင်ရွက်ခြင်းတို့သည် နော်ဒစ်နိုင်ငံများ၏ သာမန်စနစ်သာဖြစ်သည်။
မိမိက ကျောင်းသားတစ်ယောက်အဖြစ် နော်ဝေနိုင်ငံမှာ ဘာသာစကား အခြေခံမှစ၍ ကောလိပ်ကျောင်းအထိ ၇နှစ်တာ ကျောင်းသားတစ်ယောက်အဖြစ် ကျောင်းတက်နေရတဲ့ အချိန်မှာ ကိုယ်ကို အားမရတာ သိမ်ငယ်တာမျိုး မရှိသလောက် ပါပဲ။ နော်ဝေနိုင်ငံက ပညာရေးက မိမိတို့အားလုံးကို လုပ်ပိုင်ခွင့်များ ပေးထားတာကြောင်း ကိုယ်ရဲ့ကြိုးစား အားထုတ်မူကသာ ပဓာနကျပါသည်။ နောက်တစ်ခုကတော့ ဒီနိုင်ငံတွေမှာ အလွတ်ကျက် အာဂုံဆောင်နိုင်ဖို့ထက် စဉ်းစား တွေးခေါ်တတ်အောင်၊ ဖြန့်ထွက် တွေးခေါ်တတ်အောင် ပညာရေးက လမ်းပြတာမျိုး ဖြစ်ပါသည်။ “မိမိ အဖေသည် ဦးထွန်းဝင်း ဖြစ်သည်” လို့ ပြဋ္ဌာန်း စာအုပ်မှာ ပါရင် အဲဒီအတိုင်းဖြေတဲ့ ကျောင်းသားကိုပဲ အမှတ်ပေးတာမျိုး မဟုတ်ပါဘူး။ မဖြစ်သင့်ပါဘူး။ “မိမိ အဖေသည် ဦးမောင်ဖြစ်သည်” “မိမိ အဖေသည် ဦးတင့်သောင်း” ဖြစ်သည် စတဲ့ အဖြေတွေကို ပါမှာ အမှတ်ပေးပါသည်။ ဆရာဝန်၊ အင်ဂျင်နီယာတွေချည်းသာ ပညာ မဟုတ်ကြောင်း ကျောင်းသားတွေဘက်က သဘောပေါက်နားလည်ပြီး သူတို့တက်ချင်တဲ့တက္ကသိုလ်ကို တက်ခွင့်ပေးပါသည်။ မိမိတို့ သင်ယူထားတဲ့ “ပညာ” ဟာ အကောင်းနဲ့ အဆိုး၊ အကြောင်းနဲ့ အကျိုး၊ အမှားနဲ့ အမှန်ကို ဝေဖန်ပိုင်းခြားနိုင်စေတဲ့ အရာ ဖြစ်လို့ ပညာသင်ယူရခြင်းရဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ဟာ လူ့ဘဝမှာ မှန်ကန်အောင် ရပ်တည်ရှင်သန်နိုင်ဖို့အတွက်ပဲ ဖြစ်တယ်ဆိုတာ ဆရာ/ဆရာမတွေနဲ့ ကျောင်းသားတွေ ကျောင်းသူများ နားလည်သဘောပေါက်အောင် ရှင်းပြသည့်နည်းလမ်းများကို မိမိတို့မြန်မာနိုင်ငံ အနေဖြင့် အတုယူသင့်ပါသည်။
ဆင်းရဲ_ချမ်းသာ မခွဲခြားဘဲ အားလုံး အကျုံးဝင်တဲ့ ပညာရေး ဖြစ်လာစေဖို့ ကျောင်းနေအရွယ် ကလေးငယ်တိုင်း ကျောင်းနေနိုင်ရေး ဆောင်ရွက်ပေးမှ တဖက်ကလည်း အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းမှုကို အထောက်အကူပြုတဲ့ ပညာရပ်တွေ သင်ကြားပေးခြင်း၊ တဖန် သင်ကြားပေးတဲ့ အရည်အချင်းပြည့် ဆရာ ဆရာမတွေကို ထိုက်သင့်တဲ့ လစာပေးမှ၊ စာသင်ကျောင်းတွေ လုံလုံလောက်လောက် ဆောက်လုပ်ပေးမှသာ “ပညာရေး မြင့်မားလာမှာ” ဖြစ်ပါသည်။ ဘဝတစ်သက်တာပညာရေး သို့မဟုတ် သက်ကြီးပညာရေးသည် နိုင်ငံတကာတွင် ပျံ့နှံ့လျှက်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။ သို့ရာတွင် ပညာရေးသည် ကလေးများအတွက်သာ အဓိကပစ်မှတ်အဖြစ် ထားနေကြသည်က များသည်။
သက်ကြီးပညာရေးသည် အစဉ်အလာစာသင်ခန်းအတွင်း သင်ကြားရေးမှသည် ကိုယ်တိုင်ပညာရှာရေးအစီအစဉ်များအထိ တိုးတက်ဖွံ့ဖြိုးလာသည်။ သက်ကြီး ပညာရေးတွင် အဓိကကျသည့် စနစ်သည် စာကြည့်တိုက်မှ စာအုပ်စာတန်းများ ငှားရမ်းဖတ်ရှုနိုင်ခြင်း၊ လမ်းညွှန်များ ဖတ်ရှုလေ့လာနိုင်ခြင်းတို့ကြောင့် အကုန်အကျနည်းစွာဖြင့် တိုးတက်လာခဲ့ရသည်။ နောက်ပိုင်း ကွန်ပျူတာ အသုံး ပြုနိုင်ခြင်း၊ အင်တာနက်ကိုအသုံးပြုနိုင်ခြင်းတို့သည် ကိုယ်တိုင်ရှာ ပညာရေး သို့မဟုတ် သက်ကြီးပညာရေးကို များစွာအထောက်အကူပြု သည့်စနစ်များဖြစ်လာသည်။
နည်းပညာများ တိုးတက်ဖွံ့ဖြိုးလာသည်နှင့်အမျှ ပညာရေးကို များစွာ လွှမ်းမိုးသည့် အကြောင်း တရားတစ်ခုဖြစ်လာသည်။ ကွန်ပျူတာနှင့် အခြားဆက်စပ်နေသည့်နည်းပညာရပ်များကို ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်သည့် နိုင်ငံတိုင်း လိုလိုတွင် ကျယ်ပြန့်စွာသုံးစွဲလာကြသည်။ ပညာရေးလက်တွေ့ဖွံ့ဖြိုးမှုတွင် အွန်လိုင်းပညာရေး (Online Education) ဟုခေါ်သည့် အဝေးသင် ပညာရေးစနစ်သည် တိုးတက်ထွန်း ကားလာသည်။ အဝေးသင်ပညာရေးစနစ် ဆိုသည်မှာ ကွန်ပျူတာ၊ အင်တာနက်တို့ကို အသုံးပြုပြီး ပညာရှာမှီးခြင်း၊ သင်ကြားခြင်းများကို ဆိုလိုသည်။ စာသင်ခန်းတွင် ထိုင်ပြီး ပညာသင်ကြားသည့်စနစ်ကို တော်လှန်ကာ စာသင်ခန်း မလို၊ ကိုယ်တိုင်ရှာပညာစနစ်ကို အလေးပေးပြီး ကိုယ့် သင် ကိုယ့်တတ်စနစ်ကို ဦးစားပေးထားသဖြင့် မူရင်းရည်ရွယ်ချက်သည် အထူးကောင်းမွန်လှပေသည်။ အားလုံး ကျန်းမာ ချမ်းသာပြုံးပျော်နိုင်ကြပါစေ။
အရှင်ထာဝရ နော်ဝေ

Tuesday 2 June 2020

ပြည်သူကပေးသောပြည်သူ့အလှူ ငြိမ်းချမ်းရေးစာကြည့်တိုက်


ငြိမ်းချမ်းရေးစာကြည့်တိုက်ဆိုတာက ဖျာပုံ _ဘိုကလေးကားလမ်းမကြီး(၁၀)မိုင်အကွာအဝေးက နောင်တော်ကြီးကျေးရွာအနီးမှာ ရှိတဲ့ ကိုးအိမ်တန်းတံတားကနေတစ်ဆင့် ၄၅မိနစ်လောက် စက်လှေစီးသွားရတဲ့ ရွာလေးပေါ့။
ရွာမှာ လူဦးရေ ငါးရာကျော် နေထိုင်ပြီး ကျောင်းသားကျောင်းသူဦးရေ ငါးဆယ်ကျော်လောက် ရှိပါတယ်။ အဲဒီရွာလေးက ခရစ်ယာန်ဘာသာ ကိုးကွယ်ကြသူက အများစု ဖြစ်ကြပါတယ်။ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းက ဆန်စပါးနဲ့ တံငါလုပ်ငန်းက အဓိကထား လုပ်ကိုင်ကြပါတယ်။
ရိုးမပေါ်က ကျတဲ့မျက်ရည်ဆိုတဲ့ဇာတ်ကားထဲကလိုပဲ ကျောင်းဆရာ/ဆရာမတွေရဲ့ဘဝတွေကလည်း ကြမ်းတမ်းလှပါတယ်။ ဆရာဆရာမအင်အား မလောက်ငှသလို အခြေခံအဆောက်အဉီး ကအစ(စာသင်ခုံ) မပြည့်စုံကြပါဘူး။ ခုနစ်တန်းထိ ရှိပေမဲ့ ဆရာဆရာမဦး‌ေရကလည်း ခုနစ်ယောက်ပဲ ရှိပါတယ်။ အတန်းကို ဆရာတစ်ဉီးနှုန်း သင်ကြားပေးနေရတာပါ။ ဘာသာရပ် ၇ဘာသာကို ဆရာတစ်ယောက်တည်း သင်ရတာဆိုတော့ သိပ်ကို ရင်လေးစရာပါပဲ။
သို့ပေမဲ့ ဆရာဆရာမတွေဟာ နာသုံးနာထက် ပိုပြီး တပည့်တွေအပေါ်ပိုတန်ဖိုးထားကြပါတယ်။ တစ်ခါတလေ ပတ်ဝန်းကျင်က သူတို့အပေါ် တိုက်ခိုက်တာမျိုးတွေ၊ အထင်လွဲမှားမှုတွေကိုပါ ရင်ဆိုင်ရတတ်ပါတယ်။
ကျေးလက်ဒေသမှာ နေထိုင်ကြသူအများစုဟာ အသိပညာ မပြည့်ဝမှုတွေကြောင့်၊ သူတို့ရဲ့လုပ်ငန်းခွင်မအားလပ်မှုတွေကြောင့် တစ်ခါတလေမှာ မိမိတို့ရဲ့သားသမီးတွေရဲ့ အတန်းပညာအပေါ် သို့မဟုတ် ကျောင်းက ဆရာဆရာမတွေအပေါ် နားလည်မှုတွေ လွဲတတ်ကြတယ်။
စာဖြူစုကျေးရွာလေးရဲ့အဝင်ဝမှာပဲ ငြိမ်းချမ်းရေးစာကြည့်တိုက်အမှတ် ၂ကို တန်းမြင်ရပါတယ်။ စာကြည့်တိုက်အဆောက်အအုံဟာ တစ်ချိန်တုန်းက စာသင်ကျောင်းအဆောင်အဟောင်း ဖြစ်တာကြောင့် မခမ်းနားလှပါဘူး။ သို့ပေမဲ့ ကျောင်းအုပ်ဆရာကြီးက ကျောင်းအဆောင်အသစ် ရလာတော့ ကလေးတွေအတွက် ရည်ရွယ်ပြီး အန္တရာယ်ရှိတဲ့ကျောင်းအဆောင်ဟောင်းကြီးကို သူ့မိတ်ဆွေ‌တွေ အကူအညီနဲ့ ပြန်လည်မွမ်းမံပြီး စာကြည့်တိုက်အဖြစ် စတင်သန္ဓေတည်ပါတယ်။
ဒီငြိမ်းချမ်းရေးစာကြည့်တိုက် သွားတိုင်း စက်လှေ စီးရတဲ့အခါ စိတ်မရှည်တာ အမြဲဖြစ်ရပါတယ်။ အချိန် ကြာမြင့်စွာ စီးရတာတစ်မျိုး၊ နေပူတာက တစ်မျိုး ကိုယ်တွေအတွက် စိတ်အနှောင့်အယှက် ဖြစ်မိရပါတယ်။ ပြန် ပြန်တွေးမိတော့ တစ်ခါတလေမှ လာတဲ့ ငါ့တို့အတွက် အဆင်မပြေဖြစ်တာ ဒီလိုခေါင်တဲ့ရွာကလေးတွေရဲ့ ကျောင်းမှာ အမျှော်အမြင်ရှိတဲ့ ငယ်ရွယ်တဲ့ ဆရာဆရာမတွေရဲ့ ကြိုးစားအားထုတ်မှုတွေကြောင့် စာကြည့်တိုက်တွေဟာ မ‌ခြောက်ကပ်ဘဲ စာအုပ် လာဖတ်ကြတဲ့ကျောင်းသူကျောင်းသားတွေနဲ့ အမြဲလိုလို စည်ကားခဲ့ပါတယ်။
ကျွန်တော် အကျေနပ်ဆုံးစကားနဲ့ မျက်ရည် ဝဲမိတဲ့စကားကတော့ ကျွန်မတို့ကလေးတွေကို အတန်းပညာ ပြည့်စုံအောင် မသင်ပေးနိုင်ခဲ့တာကြောင့် သူတို့ဝမ်းစာအတွက် ပင်ပန်းကြီးစွာ လုပ်ကိုင်နေရတာ မြင်နေရတာကြောင့် ကျွန်မတို့ မှားပါတယ်ဆိုပြီး ဆရာဆရာမတွေဆီ ဝန်ခံလာကြတာပါပဲ။
နောက်တစ်ခုက စာကြည့်တိုက်တွေ ဖြစ်တည်လာကြောင့် လက်ရှိကျောင်းသူကျောင်းသားလေးတွေအတွက် ထင်ရှားတဲ့အကျိုးပြုမှုကတော့ စာအသွားအလာ စာဖတ်တာ ပိုအဆင်ပြေလာကြတယ်လို့ ကြားသိလာရတယ်။
နောက်ဆုံး‌ေတာ့ ကျောင်းစာကြည့်တိုက်တွေ ရှိလာတာဟာ လက်ငင်း ရရှိလာနိုင်တာက ကလေးတွေရဲ့အတန်းပညာကို အကျိုးပြုလာစေခဲ့တာပါ။

2nd Anniversary of Myanmar Pyapon HWPL Peace Library

2nd Anniversary of Myanmar Pyapon HWPL Peace Library စာကြည့်တိုက်လေး တစ်ခုဖြစ်အောင် ရန်ကုန်ကနေပြီးတော့ မိမိ လုပ်ချင်တဲ့ နေရာဒေသများကို ဦးဆောင်ပေးကြတဲ့ ညီငယ် ညီမငယ်များနှင့် ကျောင်းဆရာ ကျောင်းဆရာများအားလုံးကို အထူးကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ၂နှစ်တာ အတွင်းမှာ စာကြည့်တိုက် အမှတ် ၁ .၂. ၃. အထိတည်ထောင်ခဲ့ပြီးဖြစ်ပါသည်။ မကြာခင်တော့ စာကြည့်တိုက် အမှတ် ၄ကို အကောင်းထည့်ဖော် ဆောင်ရွက်နေကြပြီး ဖြစ်ပါသည်။
ကိုဗစ်ကြီးပြီးရင်... ဖျာပုံဘက် ပင်လယ်နား၊ အ.လ.က (ခွဲ) နောက်မီးအရှေ့ကျောင်း ဆိုတဲ့ကျေးရွာလေးက အလကခွဲကျောင်းလေးမှာ စာကြည့်တိုက်လေးတစ်ခု တူတူတည်ဆောက်ဖို့ ကြိုးစားကြည့်ချင်သေးတယ်...

ဒကာတယောက်က စာရေးပြီးတော့ အရှင်ဘုရားရေး စာအုပ်တွေ ထပ်ပြီးတော့ မထုတ်တော့ဘူးလားဘုရား။

ဒကာတယောက်က စာရေးပြီးတော့ အရှင်ဘုရားရေး စာအုပ်တွေ ထပ်ပြီးတော့ မထုတ်တော့ဘူးလားဘုရား။
ကိုယ်က နာမည်မရှိတဲ့ စာရေးသူဆိုတော့ စာအုပ်တွေ ထပ်ပြီးထွက်ဖို့ ကြာပါအုံးမည်။
စာအုပ်တွေ ထပ်ပြီးတော့ ထုတ်ဖြစ်အောင်ကြိုးစားနေပါသည်။စာအုပ် တအုပ်ထုတ်တဲ့ ကုန်ကျစရိတ်က အများတာကြောင့် ရေးထားတဲ့ စာမူတွေကတော့ ၁၀အုပ်စာလောက်ရှိနေပါသည်။ နော်ဝေနိုင်ငံ၏ ပညာရေးနှင့် ရွှေဝါရောင် ဒုတိယအပိုင်းကို ထုတ်ဖြစ်အောင် ကြိုးစားနေ့ပါသည်။အလှူရှင်များ ပေါ်ပေါက်ခဲ့မယ်ဆိုရင်တော့ စာဖတ်ပရိတ်သတ်များ လက်ထဲကို အမြန်ဆုံးရောက်အောင်ပို့ပေးနိုင်မှာဖြစ်ပါသည်။ဒီလို ဒီလို အခက်အခဲများစွာ အောက်မှာ မလုပ်နိုင်သေးပါဘူး။
အဲဒီအတွက်တော့ ကြိုးစားနေပါသည်။
ကိုယ်က စာပေးသမားတယောက်ဖြစ်တဲ့ အတွက် လူ့ဘဝမှာ လူတော်တစ်ယောက်ဖြစ်ဖို့ထက် လူကောင်းတစ်ယောက်အဖြစ် ရှင်သန်သွားခြင်းတာပါပဲ။
မိမိကိုယ် မလိုအပ်ဘူး ထင်တဲ့သူတွေ စွန့်ပစ်သွားလည်း မိမိကို လိုအပ်လာမယ့်သူများအတွက် အကောင်းဆုံး နေထိုင်ကြိုးစားသွားမှာပါ။
ဘဝထဲက ဘဝသမားများအတွက်
ဘဝစာပေ တစ်ရပ်ပါပဲ အဲဒါကြောင့် အားတဲ့အချိန်တိုင်း စာဖတ်သူတွေကို အကောင်းဆုံး စာပေဗဟုသုတတွေပေးနိုင်အောင် ကြိုးစားနေပါသည်။
အရှင်ထာ၀ရ (နော်ဝ)
1

""""မိမိတို့အားလုံး အတွက် ဝမ်းသာစရာ သတင်း""""

""""မိမိတို့အားလုံး အတွက် ဝမ်းသာစရာ သတင်း""""
ဘoဆိုတာ
စဉ်းစားတတ်သူတွေ အတွက် ရယ်မောစရာပါ..
ခံစားတတ်သူတွေအတွက် ကြေကွဲစရာပါ...
သတိရှိသူတွေအတွက် တရားရစရာပါ...
မိမိအားလုံး ကောင်းသောစိတ် ကောင်းသောအတွေးနဲ့
နေထိုင်ရင် ကိုယ့်ဘဝမှာ ကောင်းတာတွေ
ခပ်များများ ပိုင်ဆိုင်လာရတတ်ပါတယ်။
ကိုယ်ပြုသမျှ ကိုယ်တွေးတော ကြံစည်သမျှ
ကောင်းခြင်း ဆိုးခြင်းတွေဟာ ကိုယ့်ဆီကို
တန်ပြန် ရိုက်ခတ်လာတတ်ပါတယ်။
ဒါ့ကြောင့် ကိုယ်က မအောင်မြင်ခဲ့ရင် အောင်မြင် သူအတွက် မုဒိတာပွားပေးလိုက်ပါ။ ကိုယ်လည်း တစ်နေ့ အောင်မြင်လာပါလိမ့်မည်။
ကိုယ်က မပျော်ရွှင်ခဲ့ရင် ပျော်ရွှင်သူအတွက်
မုဒိတာပွားပေးလိုက်ပါ။ ကိုယ်လည်း တစ်နေ့ ပျော်ရွှင်လာပါလိမ့်မည်။
ကိုယ်က ကံမကောင်းခဲ့ရင် ကံကောင်းသူ အတွက် မုဒိတာပွားပေးလိုက်ပါ။ ကိုယ်လည်း တစ်နေ့ ကံကောင်းသူ ဖြစ်လာပါလိမ့်မည်။
ကိုယ်ဟာ အောင်မြင် ပျော်ရွှင် ကံကောင်းသူ
ဖြစ်နေခဲ့ရင်တော့ မပြည့်စုံသူတွေကို မေတ္တာစိတ်နဲ့ စာနာဖေးမလိုက်ပါ။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီနေ့အချိန်မှ မိမိတို့အားလုံး သတင်းကောင်းများ စပြီးကြားရပါပြီ။
နော်ဝေနိုင်ငံ၏ လက်ရှိအခြေ အနေအရတော့ ကိုရိုနာဗိုင်းရပ်စ်ရောဂါကို အကောင်းဆုံး ထိမ်းချုပ်နိုင်တဲ့ အခြေအနေ တခုကိုရောက်ရှိနေပြီး ဖြစ်ပါသည်။
မိမိတို့အားလုံး #StayHome #BlirHjemme #HjelpOssHjelpDeg အိမ်မှာ နေခြင်းဖြင့် ကိုရိုနာဗိုင်းရပ်စ်ရောဂါကို အကောင်းဆုံး ကာကွယ်နိုင်ခဲ့ကြပါသည်။
""""နော်ဝေ၏ လက်ရှိ အခြေအနေ""""
ဖေဖော်ဝါရီလ ၂၅-ရက်နေ့ကနေ ဒီနေ့ မေလ ၇-ရက် အထိ
စုစုပေါင်း ပိုးစစ်ပြီးသူ ........... ၁၉၁၉၄၆။
ပိုးတွေ့ရှိသူ ........................... ၈၀၁၅။
ဆေးရုံတင်ထားသူ ...................၂၈ ။
အရေးပေါ် စိုးရိမ်ရသူ ................. ၁၈။
ဒီနေ့သေဆုံးသူ ၁ယောက် အပါအ၀င် သေဆုံးသူ စုစုပေါင်း... ၂၁၇။
ပိုးကူးစက်ထားသူ ကျန်းမာရေး၀န်ထမ်း ......၆၈။
ပိုးကူးစက်သူနဲ့အတူထိတွေ့မိပြီး
အိမ်မှာနေရသူ ကျန်းမာရေး၀န်ထမ်း ......၅၂၆။
ဒီနေ့ နော်ဝေ အစိုးရ၏ သတင်းစာရှင်းလင်းပွဲအရ
မေ ၇ရက်နေ့က စပြီး လူ ၅၀ ထိ စုနိုင်ပါပြီ။
နော်ဝေနိုင်ငံရှိ ကျောင်းများအားလုံး မေလ ၁၁ ရက်နေ့ ကျောင်းအကုန် ပြန်ဖွင့်ပါမည် ။နော်ဝေနိုင်ငံရှိ လူများစုပြီးတော့ လုပ်ရမည့် ပွဲလန်းသဘင်များနဲ့ ဘာသာရေးဆိုင်ရာ ပွဲတော်များကို လူ ၂၀၀ထိ စုခွင့်ပေးပါမည်။
နွေရာသီ ကျောင်းပိတ်ရက်များကတော့ အပန်းဖြေ ခရီးသွားခြင်းနှင့် သို့သော် နိုင်ငံခြား ခရီးထွက်လည်ဖို့တော့ တစ်ခြားထွက်လည်ဖို့တော့ တစ်ခြားနိုင်ငံများနဲ့ ဆက်စပ် နေတာမို့ တစ်ခြားနိုင်ငံတွေနဲ့ ဆွေးနွေးပြီးမှသာ ပြောဆိုနိုင်မည် ဖြစ်ပါသည်။
အလုပ်များအတွက် က
လူကိုယ်တိုင် လုပ်မှ ဖြစ်မယ့်သူများ လုပ်ပါ။
အိမ်မှ နေ၍ လုပ်လို့ ပြေလည်နေသေးသော အလုပ် များ အိမ်မှပဲလုပ်ပါ။
အရေးကြီးဆုံးသော လက်ဆေးခြင်း
အကွားအဝေးနှင့်နေခြင်း၊ ဖျားတာနဲ့ အပြင်မထွက်ပဲနေခြင်းများအား ယခု လိုက်နာသလို ဆက်လက်လိုက်နာပါရန် တိုက်တွန်ကြောင်း ပြောဆိုပါသည်။
စိတ်ချမ်းသာ ကိုယ်ကျန်းမာစွာ ရှိပါစေ
ကောင်းသောစိတ်
ကောင်းသောအတွေး
ကောင်းသောအကြံအစည်မှန်သမျှ
ပြီးပြည့်စုံကြပါစေ
အရှင်ထာ၀ရ (နော်ဝေ)

Thursday 20 February 2020

A PRESENTATION OF THE HISTORY OF AUNG SAN SUU KYI PARK, FROLAND, NORWAY


 


A PRESENTATION of THE HISTORY OF AUNG SAN SUU KYI PARK, Froland, NORWAY
Et bilde som inneholder person, tre, himmel, utendørs

Automatisk generert beskrivelseThe first group of ten UNCHR refugees from Myanmar arrived Froland municipality in January 2003. Among them was a family of three: Salai John Mang and his wife Esther, along with their one-year-old daughter, Nicole. The very next day after they arrived, Mr. Øystein Åsen (Oeystein Aasen) paid a home visit to the family, to cordially welcome them to Froland. Several locals quickly became involved in the efforts to integrate the new community members from Burma; Mr. Torgeir Oveland and Mr. Arnfinn Landsverk were among those.
As early as June that same year, an occurrence took place in Froland. Some of the newly arrived Burmese people arranged a low-voiced, but yet significant, demonstration accompanied with the symbolic planting of a blood maple tree outside the municipal home for elderly people. The planting ceremony was accompanied with the singing of a song as well as a prayer for the old people. One of the points about planting the tree at this location, was to highlight the fact that people in Myanmar have less chance to reach an advanced age due to the situation in the country. The blood maple is still there, growing year by year.
Et bilde som inneholder person

Automatisk generert beskrivelseNot long after this, a local NGO named Chin Christian Unity Froland was established – since all members of this first batch of refugees were Chin Christians from Chin State. Once established, the CCUF members started a patatoe farming in Froland as one of the organization’s activities, among others; and a great portion of their farm products were donated to the old peoples’ home, displaying their siprit of giving back to the community. The Chin Community’s enthusiaism for the integration into the Norwegian community and their deep sense of purpose in their newly adopted land was also visibly observed by the local authority. As a result, the CCUF was granted Norway’s national VOLUNTEERS AWARD for the year 2004. The prize was solemnly presented by former Government Minister of Culture, Trond Giske.
This interactive exchange of sympathy and understanding between the Burmese community and the Norwegian society, led to many new doors opening up for further cooperation between the two communities. The number of people from Myanmar settling in Froland grew rapidly. For several years, more people arrived through the UNHCR program. Adding to that, family reunions further expanded the group. Furthermore, being attracted by greatly successful integration in this small municipality, quite a few families have chosen to move to Froland from other districts of Norway.
Et bilde som inneholder himmel, utendørs, gress, tre

Automatisk generert beskrivelseThen, in 2015, deeply inspired by Daw Aung San Suu Kyi – the Nobel Peace laureate from his home country Myanmar, Salai John Mang took a bold initiative to establish a peace park in Froland, dedicated to promoting world peace. Amazing developments in their homeland had excited the Burmese political exiles for years. At the same time, they realized that many problems remain; not only in Myanmar, but even among the expatriates now spread to a number of countries – including Norway. Conflicts are not only geographical, but at the very root they stick to the human hearts. Inspired by Burma’s hero, Nobel prize Laureate and present political top leader – State Counsellor Daw Aung San Suu Kyi, the initial idea of the Peace Park was to again plant a special tree at a designated location, to symbolize the intrinsic unity of humanity. As all the branches on a tree; however different their size or shape is, wherever they are located from bottom to top, all comprise one interdependent unity, so do we as human beings. The branches of the tree have all emerged through the same trunk, and they are all drawing their life from common roots. Likewise, as human beings we all owe our lives to Creation and common roots of humanity, across all cultures, complexions, religions and other divisive features.
Et bilde som inneholder person, vegg, bygning, innendørs

Automatisk generert beskrivelseEt bilde som inneholder gress, utendørs, himmel, tre

Automatisk generert beskrivelse Some local people heard the news about this idea. Instantly they took hold of it and brought it to the attention of the Mayor of Froland, who has always been a staunch supporter of integration of various people groups coming to our community. After a quick political process, marked by the good-will of all parties, the municipal counsel in April 2016 allocated a part of Froland Verk Storhage (Froland Verk Grand Garden) as a site for the establishment of what was quickly named Aung San Suu Kyi Peace Park in Froland. After hours of voluntary work by local people, on June the 19th, 2016, the formal opening of Aung San Suu Kyi park – also called “Peace Park” – took place. A bronze bust of the State Counsellor was crafted by a renowned Norwegian artisan. Simultaneously, craftsman Nge Zaw of Burmese descent, created his special version of The Lady, which was exhibited at the opening of the park.
Among many other contributors, there are special contributors worth mentioning here:-    
-        Members of the Mon group, living in Denmark, donated a very valuable stone to the Park.      
-        Salai Kipp Kho Lian offered to assist the peace movement as a voluntary consultant and contributed with substantial and significant information of the first Panglong Conference and the subsequent Agreement, which constituted the foundation of the modern day Union of Burma /  Myanmar. [ The ongoing Union Peace Conference - 21st. Century Panglong Conference, promoted by Daw Aung San Suu Kyi is aimed to restore everlasting peace, envisioned by her father Bogyoke Aung San during the First Panglong Conference in 1947.]
-        Sayadaw Ashin Htawara, Public Ambassador of the Heavenly Culture, World Peace, Restoration of Light, has been an enthusiastic supporter and contributor from the beginning of the movement;
-        U Chit Thet Khaing (Maha Swe) and Salai Kyaw Moe Tun have been among the staunch supporters and significant contributors and both of them are now serving as the Representatives in Myanmar acting on behalf of the Aung San Suu Kyi Park Executive Committee based in Froland, Norway.
The opening of the Park also marked Aung San Suu Kyi’s 71 years’ birthday. Several prominent guests attended and participated along with a beautiful mix of ethnic Norwegian and ethnic Burmese people. Previous prime minister of Norway and a good friend of Burma, Kjell Magne Bondevik, gave a keynote speech. Myanmar’s Ambassador to Norway delivered a much-appreciated personal greeting and congratulation from the State Counsellor. The leader of the Norwegian Burma Committee attended the opening. The event received unequivocal praise from politicians, the press and the people alike. It was a major step forward for the vision of the park: Peace, equality and freedom for all.

Every consecutive year, there has been numerous visits to the park from people from – literally – all around the globe. The excitement for the Park is tangible, underlined also with the attention it is getting through the Park’s Facebook page. Every spring since 2016, the Executive Committee has arranged an annual peace concert with activities, artists and cultural performances by various ethnic groups. We are convinced that the surprising and delighting invitation extended to the Executive Committee of the Park to visit Aung San Suu Kyi and Myanmar this year of 2019, will greatly benefit not only the physical park in Froland, but even more for the deepest level of our park vision: The peace park in the hearts of all the people.

Friday 7 February 2020

Uforglemmelig Safrangul revolusjon: et minne av en ledende munk.


Uforglemmelig Safrangul revolusjon:
et minne av en ledende munk.

Forfatteren, som ble kunngjort i avisen at han ble tildelt "Safrangul revolusjon" i 2007, sa at han ble belønnet for sin rolle i å lede " Safrangul revolusjon " i 2007. Viktige poster fra ' Safrangul revolusjon '; Boken gir en detaljert redegjørelse for hvordan det burmesiske regimet flyktet fra Rangoon etter det brutale utbruddet av munker.  
Jeg sukket etter å ha hørt på nyhetene omtrent klokka ti om natten. Det var 17. september. Munkene krevde unnskyldning for Pakokku-munkene. Munkene hadde krevd

1. At militært ba om unnskyldning til Pakokku-munkene etter midnatt 17. september.

2. Reduser prisene på fyringsolje og råvarer
3. Ubetinget løslatelse av Aung San Suu Kyi og alle andre politiske fanger.
4. Ha dialog med de demokratiske politiske opposisjonsrepresentantene for å starte en nasjonal forsoningsprosess.
Jeg ble født 12. januar 1984 i landsbyen Kyone Pine, Phyapon township, Ayeryarwaddy Division, Myanmar. Foreldrene mine er U Tun Win og Daw Hla Kyi.

Navnet mitt før jeg ble nybegynner var Tun Tun Aye. Jeg ble nybegynner i 1992 under læer U Wunnithra ved Tayzeindarama kloster.

Jeg studerte grunnleggende, primær-, mellom- og høyt nivå kurs i buddhisme ved Kaingone Pali University ved Khayan Township i Yangon.

Jeg ble ordinert som munk i 2004 i en alder av tjue i Koeeaindan kloster i Naungdawgyi landsby, Phyapon.

Jeg gikk på buddhistisk misjonsskole i fjellområde  i Kabaraye i Yangon i løpet av 2005-2006. Jeg dro til Phalan Township i byen Chin og Naga-åsen  for å fortelle om buddhismen.

Jeg var involvert i
Safrangul revolusjon som en ledende munk i 2007.

Det ble kunngjort i Mirror Daily 15. oktober 2007 at ti hundre tusen kyater og en mobiltelefon vil bli belønning for å gi informasjonen om Ashin Htavara.

Jeg greide å flykte fra Yangon, flyktet så til mange andre byer og løp til slutt inn i Bangladesh.
Jeg bor midlertidig  i Norge nå.

"Det ene er å snu borgernes hoder, en annen er å binde hendene bak ryggen. Dette var militær diktaturets arbeid"
Jeg vil be alle våre mennesker om å stå modig og modig bak munkene som holder på med demonstrasjon, fortsette å marsjere for den uferdige Myanmar demokratikampen.
Jeg føler Safrangule-ånden av enhet mellom munker og menn for å protestere mot det etablerte militære regimet.
Jeg her, gir stor respekt til de som var involvert i disse øyeblikkene og som fremdeles sitter  fengslet.
For å praktisere kjærlighetsgodhet, må man først praktisere Noble-prinsippet om ikke-vold og må alltid være klar til å overvinne egoisme og å vise den rette veien til andre. Kampene skal ikke utføres med det fysiske legemet, fordi ondskapen til mennesket ikke er i kroppen, men i hans sinn. Ikke-vold er et mer effektivt våpen for å kjempe mot det onde enn gjengjeldelse. Hevnens natur er å øke ondskap.
Jeg ønsker ikke å tenke på den bitre opplevelsen av Safrangul revolusjon lenger. Jeg er redd for at det skal gjenta seg. Som jeg hadde tenkt  falt tårene ned fra øynene mine mens jeg skrev om det.

Jeg elsker landet mitt veldig. Men jeg måtte løpe fra det da jeg var tjuetre. Jeg hater å forlate familien, lærere, venner, dayakar og dayikama (mann og dame ). Jeg må snu et nytt blad i livet mitt i andre land. Mine kolleger og mange andre munker ble tatt til fange og torturert i fengsler. Noen mistet livet på gata eller i fengsler. For å sammenligne med dem er jeg veldig heldig.
Forfatter (e):Ashin  Htavara Norge .
 Type: Myanmar bok
Kategori: Biografi / Personlig
Antall sider: 100
Innbinding: Paperback
Publikasjonsmåned År: Mai-2015
Størrelse: 15 cm x 21 cm


 Jeg har utgitt totalt 6 bøker om i Myanmar. Det er en reisebok, en selvbiografi, tre religiøse bøker og en bok om Norge.
Kooperativet er stolt av å støtte utgivelsen av Burma VJ, som markerer ti år for sin kampanje for demokrati i Burma.
 Det er mange undertrykkende regimer i hele Asia men Burma presenterer en kombinasjon av omstendigheter som gjør det nødvendig å arbeide sammen.Som sådan, og i tråd med oppfordringen fra demokratisk utvalgte representanter for det burmesiske folket, handler ikke kooperativet med Burma, The Co-operative Travle har ikke lenger  landet som et turistmål, og The Cooperative Bank vil ikke finansier kommersiell organisasjon med viktig  tilstedeværelse i Burma.
Lærings utbytte
Jeg vil lære om ikke bare å utforske mange forskjellige kulturer og religioner, men også de politiske forholdene og forskjellige samfunn i fortiden ved å redigere opplevelsene hans som bodde i Myanmar, Bangladesh, India, Thailand, som er Asia og Norge i Europa.
Da  Safrangul revolusjon skjedde i 2017, vet mange mennesker i Myanmar hvordan de kan bruke online og sosiale medier til å dele nyheter til samfunnet og verden, basert på mine egne erfaringer. Folk hadde bare radioer for å høre på uavhengige nyhets medier som BBC, RFA og VOA i all hemmelighet om natten som ble sendt fra utenfor landet.

Det var farlig å registrere eller rapportere nyheter fra Myanmar ved å bruke gamle tradisjonelle måter å den gang. Folk bare kunne høre og lese nyhetene, som var alt for dem før Safrangul revolusjon. Noen munker fra Safrangul revolusjon  brukte de imidlertid Gtalk, Gmail, gratis blogger på nettet og nettsteder for å organisere protest og dele alle nyhetene ved hjelp av ny teknologi.
Da fikk folk en sjanse til å se hva som virkelig skjedde ved å bruke en Mp 4-spiller, DVD-spiller og TV-kanal av globale medier, hovedsakelig om volden mot munker fra militæret som CNN, BBC og Aj.
Vi kunne fremdeles se og se alle videoklipp og bilder på google og online om Safrangul revolusjon. Jeg tror, ​​jeg kunne også lære om teknologi og innovasjon i det moderne  samfunn for å dekke informasjon om effekten av teknologi ved å grave om Safrangul revolusjon  som et godt eksempel.

Og dette er relevant for å kjenne de grunnleggende teoriene om kommunikasjon, massekommunikasjon og nye medier og teknologi. Ved å redigere skript for å bli en profesjonell bok som skal publiseres, vil jeg lære kunsten å fortelle historien ved å jobbe i praksis igjen med ferdighetene mine som har ni års erfaring som redaktør.
Videre må jeg fortsatt klare å lage boklanseringseventet ved å samarbeide med mange medier med markedsføringsdesign i følge en produsent som vil dekke meg for å lære om moderne medier og underholdningsvirksomhet i 2020.

Generalsekretær Representasjonskomite for munkene  (ABMRC)

Popular Posts

ေၿပာခ်င္တာေလးေတြ ေၿပာခဲ႔ပါ။