ထိပ္ထားနဲ႔ေသနာ(ဟံသာဝတီဦးဝင္းတင္)

၁၉၈၀ ေက်ာ္က ပန္းပုဆရာႀကီး ဦးဟန္တင္က လူထုေဒၚအမာရဲ႕ဦးေခါင္းပိုင္း ပံုတူ႐ုပ္တုထုလုပ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီပံုတူ႐ုပ္တုကို စထုကတည္းကကြ်န္ေတာ္ေဘးက ထိုင္ၾကည့္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ ထုၿပီးသြားေတာ့ ကြ်န္ေတာ္
ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ေရးခဲ့တယ္။
ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္လိုေရးဖြဲ႕ခဲ့သလဲဆိုတာ ေရးေရးပဲ မွတ္မိပါေတာ့တယ္။ေဒၚေဒၚရဲ႕ပါးသြယ္ေမးခြ်န္း ဦးစြန္းပင့္ေျမႇာက္ဟန္။ ေဒၚေဒၚရဲ႕ပါးလ်ားႏႈတ္ခမ္းအၿပံဳးသန္းဟန္။ ေဒၚေဒၚရဲ႕စူးရွမ်က္ဝန္း ေတာက္ထြန္းထြင္းေဖာက္ဟန္ေတြ
ကို ကြ်န္ေတာ္ ျမင္ေတြ႕ခံစားရတဲ့အတိုင္းျခယ္မႈန္းျပခဲ့တယ္။ အဲဒါေလာက္ပဲမွတ္မိပါေတာ့တယ္။
၁၉၉၄-၉၅ ေလာက္မွာ ေဒၚေဒၚရဲ႕မိန္းမသားမာန္ လူသားမာန္ ပံုရိပ္လိုသဏၭာန္တစ္ခုကို အေမရိကန္သတင္းမဂၢဇင္း TIME မ်က္ႏွာဖံုးမွာျမင္ရတယ္။ဒီပံုရိပ္ရဲ႕အဓိပၸာယ္ေတြ၊ ဂုဏ္ရည္ ဥာဏ္ရည္ မာန္ရည္ေတြ၊ စြမ္းအင္သတၲိေတြ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ ႐ိုက္ခတ္သြားတယ္။ ပံုရိပ္မွာ မိခင္ မိန္းမသားတစ္ဦးရဲ႕ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕မႈနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္လူသားရဲ႕ သန္မာခိုင္ၾကည္မႈေတြ ေရာေထြးေပါင္းစည္းၿပီး ဒီေရျမင့္သစ္ေနေလရဲ႕။ လူထုေဒၚအမာရဲ႕ ပံုရိပ္မဟုတ္ပါဘူး။ဒါေပမဲ့ လူထုေဒၚအမာလိုပဲ ေလးနက္ခိုင္ၾကည္ သန္မာျပတ္သားတဲ့ " ေတာ္လွန္ မာန္ ဥာဏ္သတၲိ " ပိုင္ရွင္တစ္ဦးရဲ႕႕ပံုရိပ္ ျဖစ္ပါတယ္။
အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ တိုင္းရင္းသားအင္အားစုအားလံုးရဲ႕ယံုၾကည္ကိုးစားမႈကို ခံယူရရွိတဲ့ ျပည္ေထာင္စုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕ခ်စ္ၾကည္ေလးစားမႈကို ခံယူပိုင္စိုးတဲ့ ကမၻာ့ေခါင္းေဆာင္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ သူ႔ရဲ႕ဂုဏ္ရည္ ျပည့္လွ်မ္းၿဖိဳးေမာက္တဲ့ဥပဓိပံုရိပ္ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ၾကည္လင္ျပတ္သားတဲ့ ပံုရိပ္ေနာက္မွာမႈန္တုန္တုန္ ဝါးတားတား မျပတ္မသား ပံုရိပ္တစ္ခုက အရိပ္လိုထိုးေနတယ္။တေစၦေခ်ာက္သလို ျပဴးတူးျပဲတဲ ပံုရိပ္တစ္ခုက ထပ္ခ်ပ္မကြာပါလာေနတယ္။ဘုရားေစာင္းတန္းေတြမွာ၊ ေရွးဂူဘုရားနံရံေတြမွာ ေတြ႕ရတတ္တဲ့နိပါတ္ေတာ္ေဆးေရးပန္းခ်ီေတြထဲက နတ္ဘံုနတ္နန္း အျခယ္အလွယ္ေတြရဲ႕ေနာက္ခံမွာငရဲခန္း အေျခာက္အလွန္႔ပံုရိပ္ေတြကို ျမင္ရသလိုပါပဲ။ အဲဒီပံုရိပ္ကေတာ့မႈန္ေတေတ မိုက္တိုက္တိုက္ေငးစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ စစ္ဗိုလ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ပံုရိပ္ပါ။
ေထာက္လွမ္းေရးတပ္မွဴးႀကီး၊ စစ္မဟာဗ်ဴဟာဌာနႀကီးမွဴးႀကီး၊ ႏိုင္ငံေတာ္ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရးအဖြဲ႕ အတြင္းေရးမွဴး-၁ႀကီး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ၫြန္႔ရဲ႕ပံုရိပ္ျဖစ္ပါတယ္။ဒီပံုရိပ္ႏွစ္ခုကို ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ စပ္ဟပ္ပူးတြဲၿပီး TIME မဂၢဇင္းက မ်က္ႏွာဖံုးပံုလုပ္ထားပါတယ္။ ေခါင္းစဥ္ကိုလည္း the Lady and the General လို႔ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
အတြင္းဘက္မွာ မ်က္ႏွာဖံုးသတင္းေဆာင္းပါးရွည္ႀကီးေရးပါတယ္။ေဒၚစု လြတ္မယ္လြတ္မယ္ သတင္းျဖစ္ေနလို႔ သတင္းေထာက္ေတြ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္း ျခံဝမွာ ၿပံဳတိုးေစာင့္ဆိုင္းေနၾကပံုေတြ၊ေဒၚစုရဲ႕လႈပ္ရွားမႈေတြ၊ေဒၚစုရဲ႕ႏိုင္ငံေရးသေဘာထားေတြ၊ ေဒၚစုရဲ႕ကိုယ္ေရး
ရာဇဝင္ေတြ စတာေတြကိုတခမ္းတနားေရးပါတယ္။
ေဆာင္းပါးအရွည္ႀကီးထဲမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ၫြန္႔အေၾကာင္းလည္း
ႀကိဳၾကားႀကိဳၾကားပါပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ႕ ပါဝါအာဏာ တန္ခိုးဩဇာေတြ
အေၾကာင္းလည္း ေဖာ္ျပပါတယ္။ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ၫြန္႔တို႔မ်ား ေတြ႕ဆံုလိုက္ၾကရရင္၊ ေဆြးေႏြးလိုက္ၾကရရင္၊ အေပးအယူေတြ လုပ္လိုက္ၾကရရင္(ေအာင္မယ္ေလးေလး)ျမန္မာျပည္ရဲ႕ႏိုင္ငံေရး အမယ္ဘုတ္ခ်ည္ခင္ထုပ္ႀကီး ရွင္းလင္းၾကည္လင္သြားမယ္။ တစ္မွ်င္စီ ေရွာခနဲ ေရွာခနဲ ေဖ်ာခနဲ ေဖ်ာခနဲ ေခ်ာသြားမယ္။ေမာသြားမယ္။ ေျပသြားမယ္။ လည္သြားမယ္လို႔ ေရးထားတယ္။သတင္းေထာက္ရဲ႕ေဆာင္းပါးဖတ္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္ ရင္ေမာသြားတယ္။
မ်က္စိလည္သြားတယ္။ ေခ်ာတာေတြ၊ ေျပတာေတြေတာ့ မျမင္မိေပါင္။ ေဆာင္းပါးဖတ္ရင္း ရင္သာေလးေနမိေတာ့တယ္။
အေမရိကန္ႏိုင္ငံလူ႔အဖြဲ႕အစည္း၊ အေမရိကန္သတင္းစာယႏၱရားဆိုတာေတြကလည္း အေတာ္ရင္ေလးေအာင္လုပ္တတ္တယ္။သူတို႔ေခါင္းထဲမွာဘုတ္တိုင္ထိုင္ေနတဲ့ပုဏၰားတိုင္အေတြးအေခၚေတြ

ရွိတယ္။ေပါက္ေပါက္ႀကဲသလို လြင့္စင္ပ်ံဝဲေနတဲ့ ေပါက္ကရအမွတ္အယူေတြလည္းရွိတယ္။ေခ်ာ့လို႔
ရမယ့္လူကို မုန္႔ေပးႀကိဳက္ခ်င္တတ္တယ္။ ခိုင္းလို႔ရမယ့္လူကို အကူေပးတပည့္ေမြးခ်င္တတ္တယ္။ ေျခာက္လို႔ရမယ့္လူကို ျခေတာင္ပို႔ ျမင့္မိုရ္ေတာင္ထင္ေအာင္လုပ္ၿပီး ေခ်ာင္ပိတ္ခ်င္တတ္တယ္။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ကဗ်ာထဲကလိုမသိဝိုးဝါး ထင္ဝိုးဝါးအက်င့္ေတြကလည္း ဘိန္းစြဲသလို စြဲေနလိုက္ေသး။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသတင္းစာဆရာအသင္းက ကုလသမဂၢအတြင္းဝန္ခ်ဳပ္ဦးသန္႔ ျမန္မာႏိုင္ငံျပန္လာစဥ္က ပန္းခ်ီေက်ာ္ေပၚဦးသက္ရဲ႕ဆီေဆးပန္းခ်ီကားႀကီးတစ္ခ်ပ္ လက္ေဆာင္ေပးဘူးတယ္။ ေပၚဦးသက္ကမ်က္မျမင္ပုဏၰားေျခာက္ေယာက္ ဆင္စမ္းသပ္ၿပီးထင္ျမင္ခ်က္ေပးေနၾကတဲ့႐ုပ္ပံုလႊာကို ျမန္မာ့႐ိုးရာဟန္နဲ႔ ပန္းခ်ီေရးတယ္။ ေပၚဦးသက္က ကမၻာ့ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ၊ သံတမန္ႀကီးေတြ၊ ကုလသမဂၢကိုယ္စားလွယ္ႀကီးေတြ ကမၻာ့ျပႆနာအရပ္ရပ္ကို ပုဏၰားကန္းဆင္စမ္းနည္းနဲ႔ ေထြေထြလာလာ အေျဖရွာေနၾကတာကို သူ႔အႏုပညာနဲ႔ လက္ၫိႈးေငါက္ေငါက္ထိုးျပလိုက္တာပါ။ ေပၚဦးသက္စိတ္ထဲမွာ ကမၻာ့ႀကီးငါးႀကီးထဲကအႀကီးဆံုးအင္အားႀကီး အေမရိကန္ႀကီးကို မ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္ေလေရာ့သလားလို႔ေတာင္ ထင္ရရဲ႕။
အခုၾကည့္ေလ။ TIME မဂၢဇင္းက လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ၿပီ။ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ကိုကယ္တင္ရွင္ပံုသြင္းေနျပန္ၿပီ။ ဘာေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရးလဲ။ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ အာဏာရွင္ စကားလက္ဆံု ေျပာလို႔မကုန္ ျဖစ္ေအာင္ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔က စီမံေဖ်ာ္စပ္ေပးမွာတဲ့လား။ ဟား ဟား ဟား ဟား။
ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ဆိုတာက ေထာက္လွမ္းေရးေဟ့။ေထာက္လွမ္းေရးဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟ။သူ လုပ္ႏိုင္လွ၊ ေဒၚစုကို ေထာက္လွမ္းေရးစစ္ေၾကာေရး ဆြဲေခၚတာေလာက္ေပါ့။ အဲဒါက ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းခန္းပါခင္ဗ်ာ့။ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးပြဲမလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။ တန္႐ံုသာ ေရႊဥာဏ္ေတာ္စူးေရာက္ေတာ္မူပါ့ အေမရိကန္ဆရာႀကီးတို႔ရယ္။
အဲဒီလိုေတြးေနမိရင္း ကြ်န္ေတာ္ ဆက္စဥ္းစားတယ္။စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ တိုင္းျပည္ျပႆနာေတြကို ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးျခင္းနဲ႔ အေျဖရွာမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ေစတနာရွိရဲ႕လား။ စိတ္အာသာဆႏၵရွိရဲ႕လား။စိတ္ေဇာအာ႐ံုရွိရဲ႕လား။ ကြ်န္ေတာ္ အမ်ားႀကီးသံသယရွိတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕
ဒြိဟသံသယေတြ မမွန္ပါေစနဲ႔။ မကန္ပါေစနဲ႔။ ဆုေတာင္းပါတယ္။ ဆႏၵျပဳမိပါတယ္။ ေဒၚစုနဲ႔ မေတြ႕ဆံုခ်င္ေနပါ။ ေမးလား ျမန္းလား၊ စစ္လား ေၾကာလားေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔။ သူ႔ကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔လို လူ႔ငရဲရဲ႕အဝီစိဘံုျဖစ္တဲ့စစ္ေၾကာေရးစခန္း မပို႔ၾကပါနဲ႔။ အဲဒီလို မပို႔ဘူးဆိုရင္ကို ေက်းဇူးႀကီးလွပါၿပီ
ေထာက္လွမ္းေရးဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ဗ်ား။
ကြ်န္ေတာ္လည္း ေတာင္ေတြး ေျမာက္ေတြးနဲ႔ ဘယ္ေတြေခ်ာ္ေတာေငါ့ေနမိပါလိမ့္။ ေတြးတာနဲ႔ ေရးခ်င္တာ တျခားစီျဖစ္ေနၿပီ ထင္ပါရဲ႕။ ေခ်ာေတာေငါ့သြားတဲ့အေတြးေတြကို ဘရိတ္အုပ္လိုက္တယ္။ TIMEမဂၢဇင္းေဆာင္းပါးကိစၥ ျပန္ေကာက္လိုက္တယ္။ ဒီေတာ့မွ ဟိုးႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာကၾကည့္ခဲ့
ဘူးတဲ့ ကာတြန္းကေဝႀကီး ေဝါ့ဒစၥေနရဲ႕႐ုပ္ရွင္ကားတစ္ကားကို သြားသတိရမိတယ္။႐ုပ္ရွင္ကားနာမည္က Lady and the Tramp တဲ့။ ျမန္မာလိုေတာ့ထိပ္ထားနဲ႔ေတေလေပါ့။ စကားေၾကာရွည္တယ္ မထင္ပါနဲ႔။ ဒီ ဒီကာတြန္း႐ုပ္ရွင္က တစ္နာရီခြဲေလာက္ျပတဲ့႐ုပ္ရွင္ႀကီးဗ်။ ဇာတ္လမ္းကလည္းေကာင္း၊ကာတြန္းေတြကလည္း လက္ရာေျမာက္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက လူတိုင္းႏွစ္ခါျပန္ေလာက္ ၾကည့္ခဲ့ၾကတဲ့ကား။
ကြ်န္ေတာ္ TIME သတင္းမဂၢဇင္း ေဆာင္းပါးကို ေကာက္ႏုတ္ဘာသာျပန္တယ္။ ဘာသာျပန္ရဲ႕ေခါင္းစဥ္ကို" ထိပ္ထားနဲ႔ေသနာ "လို႔ တပ္လိုက္
တယ္။" ထိပ္ထားနဲ႔ေတေလ " ရဲ႕ ပဲ့တင္သံပါ။ TIME မဂၢဇင္းကလည္း Lady and the Tramp ကို သံေယာင္လိုက္ၿပီး ေဆာင္းပါးေခါင္းစဥ္တပ္ထားတာ မဟုတ္လား။TIME သံေယာင္လိုက္တာက အေရးမႀကီးဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ ျမန္မာလိုဘာသာျပန္ေခါင္းစဥ္တပ္ဖို႔ ခက္ေနတယ္။ ထိပ္ထားဆိုတာကေတာ့ စကားလံုးလွပါရဲ႕။ ေခ်ာပါရဲ႕။ ေနာက္စကားလံုးကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးလို႔ ဘာသာျပန္ရင္ ဟန္မက်လွဘူး။ စာလံုးမလွ။ အသံမေခ်ာ
ဘူးေလ။စဥ္းစားလိုက္ရတာ ဦးေႏွာက္ကိုေျခာက္ကေရာ။ ေခတ္လူငယ္ေတြကေတာ့ ဦးေႏွာက္မုန္တိုင္းဆင္တယ္ ဘာတယ္ေျပာၾကတာပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဦးေႏွာက္နာဂစ္ေတာင္ ဂစ္ၾကည့္ေသးတယ္။ မရဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မတတ္သာ။ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆိုၿပီး ဘာသာေကာက္ျပန္လိုက္တယ္။
ဆရာတက္တိုးရဲ႕" အရမ္းဘာသာမျပန္နဲ႔ " ဆိုတဲ့ အာစရိယဝါဒ ဆံုးမစကားကိုလြန္ဆန္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အတင့္ရဲရဲ လက္ရဲရဲ ဇက္ရဲရဲ အရမ္းဘာသာျပန္လိုက္တယ္။

" ထိပ္ထားနဲ႔ေသနာ "ေထာင္ထဲမွာလည္း ဆရာေတြရွိေသးေတာ့ သူတို႔က ကြ်န္ေတာ့္ကိုေဝဖန္ျပစ္တင္ၾကတယ္။ ခင္ဗ်ားႏွယ္ဗ်ာ the General ကိုမ်ား ေသနာရယ္လို႔ ျပန္မွျပန္တတ္ပေလတဲ့ေလ။ကြ်န္ေတာ္ မနည္းေျဖရွင္းယူရတယ္။ဒီလိုပါ ဆရာတို႔ရယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ဘာသာျပန္ေဝါဟာရ အျပည့္အစံုကေသနာပတိပါ။ စာလံုးႀကီးရွည္လြန္းလို႔ ေသနာနဲ႔ ျဖတ္လိုက္တာပါ။ the Lady and the General ကို ထိပ္ထားနဲ႔ေသနာလို႔ပဲ အလြယ္တကူ မွတ္ယူေတာ္မူၾကပါဘိဗ်ား။
ဟံသာဝတီဦးဝင္းတင္
ဘာလဲဟဲ႔ လူ႔ငရဲ စာအုပ္မွ ေကာက္ႏွႈတ္ပါတယ္ ..။