ေရႊ၀ါေရာင္ အမွတ္တရစကားအသံမ်ား

ဦးဇင္ နည္းပညာေလာက ကို စတင္၀င္ေရာက္လာခ်ိန္ကေတာ့ ၂၀၀၉ ခုနွစ္ေလာက္က ျဖစ္မယ္ ထင္တယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာေတာ့ မမွတ္မီေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ဦးဇင္း ေသခ်ာ မွတ္မိတဲ့ အခ်ိန္ကေတာ့ ၂၀၀၇ ခုနွစ္မွာပါ။ ၂၀၀၇ ခုနွစ္ စက္တင္ဘာလ ဆိုတာ ျမန္မာနိုင္ငံ သမိုင္းမွာ မွတ္တိုင္ တစ္ခု စိုက္ထူထားတဲ့ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး လို႔ ေခၚၾကတဲ့ ဘုန္းေတာ္ၾကီး မ်ားနွင့္ လူငယ္အမ်ားစု ပါ၀င္ေသာ အေရးအခင္း တစ္ခု ျဖစ္ပြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ဦးဇင္းက ျမန္မာႏုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာသံဃာကုိယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ၾကီး၏ အတြင္းေရးမႈးတာ၀န္ကုိထန္းေဆာင္ေနပါျပီး။အဲဒီမွ ကြန္ပ်ဴတာ အေျခခံကို ေလ့လာ တီးေခါက္မိျပီး ျဖစ္ေနသလို ဘေလာ့ဂ္ဂါ ဆိုသည့္ www.blogger.com ၀က္ဘ္ဆိုဒ္မ်ား ျပည္တြင္းမွာ စတင္ ေခတ္စားလာခ်ိန္လည္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဦးဇင္း ကိုယ္တိုင္ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး မွာ ပါ၀င္ခဲ့သူ ျဖစ္ခဲ့သလို အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး နည္းပညာ ေလာကကို ပိုလို စိတ္၀င္စားခဲ့မိျခင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ဒါေတြကေတာ့ ဦးဇင္းရဲ႕နည္းပညာေလာကကို စတင္၀င္ေရာက္လာျခင္းအစျဖစ္ပါတယ္။

ျဖတ္သန္းလာခဲ့တဲ့ နွစ္ေတြ အတြင္းမွာ ျပည္သူ အက်ိဳးျပဳ စာေတြ မ်ားစြာ ေရးသားခဲ့သလို လူငယ္မ်ားအတြက္ အက်ိဳးရွိေစမည့္ ေဆာင္းပါးမ်ား ကိုလည္း ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ ျပန္လည္ ရယူနုိင္ခဲ့ ၊ သိမ္းဆည္းနုိင္ခဲ့ေသာ္လည္း အမ်ားစုကိုေတာ့ သိမ္းဆည္း ထားနုိင္ခဲ့ျခင္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ယခု အခ်ိန္မွာေတာ့ လူငယ္ေတြ အတြက္ အက်ိဳးျပဳေစမည္ ေဆာင္းပါးမ်ားကို စာအုပ္အျဖစ္ ထုတ္ေ၀ျပီး လူငယ္မ်ားကို အဓိက အက်ိဳးျပဳေစမည့္ စာအုပ္တစ္အုပ္ ျဖစ္ေစရန္ အတြက္ ၾကိဳးစားလ်က္ ရွိပါေၾကာင္းႏွင့္။

ဟိုးငယ္ငယ္ကတည္းက ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ကို ခဏခဏအသင္ခံခဲ့ရဖူးတာေပါ့။မူလတန္းေက်ာင္းသားဘ၀၊အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ေတြမွာႏိုင္ငံတကာမွာထင္ရွားခဲ့တဲ့ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေၾကာင္းကိုအသင္ခံခဲ့ရဖူးတယ္ဆိုတာမွတ္မိေနတယ္။
ျမန္မာ့သမိုင္း၊ကမၻာသမိုင္းမ်ားမွာ ပါတတ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊အာဇာနည္ေတြရဲ႕အေၾကာင္းဆိုရင္သင္ခန္းစာ မစခင္ကတည္းက ၀တၱဳဖတ္သလို စိတ္ကူးယဥ္ျပီး ဖတ္ျပီးေနျပီ။သခင္ေအာင္ဆန္းဟာ ဘယ္လိုလူမ်ိဳးလဲ။ဆရာစံဟာ ဘယ္လိုလယ္သမားၾကီးမ်ိဳးလဲ။ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမ၊ဦး၀ိစာရတို႔ဟာ ဘယ္လိုသာသနာ့အာဇာနည္ေတြလဲဆိုတာ ဦးဇင္းတုိ႕ငယ္ငယ္တုန္းကသိပ္ကံေကာင္းလြန္းလုိ႔ အသင္ခံခဲ့ရဖူးတာပါလားလို႔ အခုအခ်ိန္မွာ ေတြးေနမိတယ္။
အနာဂတ္မ်ိဳးဆက္ဟာလူလိမ္ၾကီးေတြ၊သူခိုးၾကီးေတြ၊ပရမ္းပတာလူေတြအေၾကာင္းေတြအေၾကာင္းပဲ အမ်ားစုသင္ၾကရမွာ။ စံျပဳစရာလူဆိုလို႔လက္၅ေခ်ာင္းထက္ျပည့္မယ္မထင္ဖူးေနာ္။

မ်ိဳးဆက္တစ္ခုခ်င္းစီတိုင္းဟာ သူတို႔ေခတ္အခါမွာ အနာဂတ္လူငယ္ေတြ စံျပဳအားထားေလာက္တဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊အာဇာနည္ေတြကို ခ်န္ရစ္ထားခဲ့ဖို႔ တာ၀န္ရွိတယ္။ဘယ္ေလာက္ၾကီးျမတ္တဲ့ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ပါေစ၊ဘယ္ေလာက္ စြန္လႊတ္တဲ့အာဇာနည္ျဖစ္ပါေစ ေသၾကရမွာဆိုေပမယ့္သမိုင္းဟာမေသဘူးမဟုတ္လား။ သူတုိ႔ဟာ သမိုင္းမွာ ထာ၀ရရွင္သန္ေနတယ္မဟုတ္လား။ေနာင္လာေနာင္သားဆိုတာဟာလည္း အေရးၾကံဳရင္ ကိုယ့္တိုင္းျပည္က အာဇာနည္ေတြကိုပဲစံျပဳျပီးဆံုးျဖတ္သံုးသပ္ဥပမာျပဳရတယ္မဟုတ္လား။
စံျပဳေလာက္တဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြမ်ားမ်ားေပၚထြက္ေလေလ၊ လူေတာ္ေတြ ပိုထြက္ေလေလအဲသည့္တိုင္းျပည္ဟာ တိုးတက္ၾကီးပြားေလေလပဲ။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ မၾကီးပြားပဲေနာက္က် က်န္ရစ္ခဲ့တာဟာ စံျပဳစရာေခါင္းေဆာင္ေတြ မထြက္ေတာ့လို႔၊ရွိရင္လည္း အလြန္ကိုနည္းပါးလို႔၊ အဲဒီလူနည္းစုေလးဟာလည္း တိုင္းျပည္အတြက္ အလုပ္လုပ္မေပးႏိုင္တဲ့ ေနရာမွာေရာက္ေနခဲ့လို႔တိုင္းျပည္ဆင္းရဲရတာလို႔ေအာက္ေမ့မိပါတယ္။
ကိုယ့္တိုင္းျပည္အတြက္ အလုပ္မလုပ္ရင္ လူဟာေတာ္တိုင္းလည္း ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကိုအက်ိဳးမျပဳႏုိင္ပါဘူး။ ဦးဇင္းတို႔ေရွ႕ကမ်ိဳးဆက္တစ္သက္ ကံခ်ည္းဆိုးေနခဲ့တာကလား။ဦးဇင္းတို႔ မ်ိဳးဆက္ေလာက္မွာ လူးလူးလြန္႔လြန္႔နဲ႔ လႈပ္ရွားစျပဳလာျပီလို႔ယံုၾကည္ခ်င္ျပီ။
ဘုန္းၾကီးမို႔လို႔ တရားေရးက႑ေလးပဲ ကြက္ျပီးေျပာရရင္ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကို သက္တမ္းရွည္
ေစခ်င္လွျပီ။လူေတြကသိပ္ဆင္းရဲတုန္းဆိုရင္၊ကိုယ္ပညာေတြတတ္လည္း ဘာထူးမွာလဲ။သူမ်ားတိုင္းျပည္မွာ ပင္ပန္းဆင္းရဲခံ၊သူမ်ားေအာက္က်ခံျပီးပညာေတြသင္ခဲ့ေတာ့ေရာကိုယ့္တိုင္းျပည္မွာ ကိုယ့္ေလာက္မွပညာမတတ္တဲ့ သူေတြခိုင္းတာကိုခံရဦးမယ္ဆိုရင္ဘာထူးမွာလဲ။
အာဏာရွိတယ္ဆိုျပီး အႏိုင္က်င့္တယ္ဆိုတာ ဟိုးပေ၀သဏီ ၂၀ရာစုေလာက္ကေခတ္စားခဲ့တာ။ အခုေခတ္မွာ ရွိေသးတယ္ဆိုေပမယ့္ ခ်မ္းသာျပီးတိုင္းျပည္မ်ားမွာ တိမ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္ေနျပီ။ျမန္မာျပည္မွာရွိေနေသးတယ္ဆိုရင္။အဲ့ဒါဦးဇင္းတို႔တေတြဆင္းရဲေနေသးလို႔ပဲ။

လူဆိုတာမွားတတ္တဲ့သတၱ၀ါမို႔လို႔အာဏာၾကီးတဲ့သူေဌးၾကီးေတြ၊သူခိုးၾကီးေတြကို အာခံတယ္ဆိုတာ ပုဂိၢိဳလ္ေရးအရ မုန္းတီးလို႔မဟုတ္ဘူး။မတရားမႈကို မုန္းတီးတာျဖစ္တယ္လို႔ခံယူျပီးေတာ့ တိုက္ပြဲ၀င္ရမွာ။အဲသည္ပုဂိၢဳလ္ေတြက ပိုေတာင္
လည္ေသးတယ္။ တကယ္သာျပည္သူက အမွန္တရားကို ေတာင့္တတယ္ဆိုရင္ ခ်က္ခ်င္းပဲ မ်က္ႏွာ
ေျပာင္တိုက္ျပီး အေရာင္ေျပာင္းသြားမွာ။သာကူးသြားဦးမွာ။အမွန္ေတာ့ လူဆိုတာရိုးသားရင္ ကိုယ့္ပိုင္ဆိုင္မႈကို အစစ္ခံရဲရမွာေပါ့။ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ ၀န္ၾကီးေတြ၊ဌာနအၾကီးအကဲေတြရဲ႕ပိုင္ဆိုင္မႈကို စစ္ေဆးတဲ့ အဖြဲ႕ေတြရွိရတယ္။ဟုတ္ျပီ။အစစ္မခံရဲလုိ႔ရွိရင္ဦးဇင္းတုိ႕မွာခိုးရာပါေတြရွိတယ္လို႔၀န္ခံတာနဲ႔တူတူပဲ။
သံသရာကလြတ္ေျမာက္ဖို႔ အမွန္တရားဟာ ကိုယ့္ထဲမွာပဲ ၇ွိတယ္ဆိုသလိုပဲ ဦးဇင္းတိုင္းျပည္
ဆင္းရဲတြင္းကလြတ္ေျမာက္ဖို႔ အေျဖဟာ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ထဲမွာပဲရွိတယ္။

အာဏာၾကီးတဲ့သူကလည္း သိပ္ခ်မ္းသာျပီးေမာက္မာၾက၊ဆင္းရဲသားငမြဲကလည္း သိပ္ကိုဆင္းရဲျပီးစားစရာမရွိ။အဲဒါဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ဦးဇင္းျမန္မာေတြ စာမဖတ္ၾကလို႔။ခ်မ္းသာသူကလည္းစာမဖတ္သလို၊ဆင္းရဲသူကလည္း စာမဖတ္ဖူး။အလုပ္အကိုင္ၾကီး၊ရာထူးၾကီးမွာ လုပ္ဖူးပါရက္ ကိုယ့္စကားဘယ္သြားမွန္းမသိ၊ ေမာက္ေမာက္မာမာေတြေျပာ၊ျပည္သူအလိုဆႏၵကိုဘာမွန္းမသိ။အဲသလို ပုဂိၢဳလ္ေတြဟာ စာအုပ္ကိုေတာင္ျမင္ဖူးရဲ႕လားမသိ။ေခါင္းေဆာင္ဆိုတဲ့သူေတြမွာ အဲသေလာက္နိမ့္ပါးတဲ့ အရည္အခ်င္းေတြရွိေနမွေတာ့ ဦးဇင္းတုိ႔တိုင္းျပည္ဘယ္ေလာက္ အတြင္းပစၥည္း၇ွိရွိ။မဆင္းရဲပဲ
ခံႏိုင္ရိုးလား။
အဲဒါေၾကာင့္ေျပာတာ။ျမန္မာ့သမိုင္း (၁၉၅၀မွ၂၀၁၂)အထိႏွစ္ ၆၀ေက်ာ္ကာလမွေခါင္းေဆာင္မ်ား၊
အာဇာနည္မ်ားအေၾကာင္းဆိုရင္ ဘုရားစူးရပါေစရဲ႕။ေလး၊ငါးမ်က္ႏွာနဲ႔တင္ စာအုပ္ကကုန္သြားမွာ။ အဲ..ျမန္မာျပည္ ႏွစ္၆၀ေက်ာ္ဟာသမိန္႔ခြန္းမ်ားတို႔သူခိုးၾကီးမ်ားအေၾကာင္းတို႔လူလိမ္ၾကီးမ်ားအေၾကာင္းတို႔တတ္ေယာင္ကားပုဂိၢဳလ္ၾကီးမ်ားအေၾကာင္းတို႔၊မွားျပီးေျဖေသာအင္တာဗ်ဴးမ်ားတို႔၊ဘာသာျပန္မွားေသာႏိုင္ငံျခားသတင္းမီဒီယာမ်ားတို႔အေၾကာင္းဆိုရင္ေတာ့ ကိုရီးယားကားမ်ားလိုအတြဲလိုက္၊အတြဲလိုက္ထြက္လာဦးမွာ ေသခ်ာတယ္။အဲသလို ထြက္မလာဖူး၊ထုတ္ခြင့္မျပဳဘူးဆိုရင္ေတာ့ ေသခ်ာတယ္ျမန္မာျပည္ ဆင္းရဲေနဦးမွာလုိျမင္ပါတယ္။

တစ္ေန႔တစ္ေန႔ကမၻာေလာကၾကီး တုိးတက္လာတာနဲ႕အမွ်တစ္ဖက္မွာလည္း ဆိုးက်ိဳးေတြအမ်ားၾကီးေပၚေပါက္ေနၾကတယ္။ ေခတ္ၾကီးက အရမ္းကိုပြင့္လင္းလြတ္လပ္လြန္းေတာ့ လူေတြလည္းအရွက္အေၾကာက္ နည္းပါးလာၾကတယ္။ တုိင္းတစ္ပါးႏုိင္ငံေတြကို အတုခိုးတာခိုးေပါ့။ ေၾသာ္ ...သူတို႔ရဲ႕ လံု႔လ၀ီရိယရွိမႈေတြ၊ၾကိဳးစားအားထုတ္မႈေတြကို။ အခုေတာ့အဲလိုမဟုတ္ဘူး။ အတုမခိုးသင့္တာေတြခိုးေတာ့ခုေခတ္လူငယ္အမ်ားစုေတြ အသိတရားကိုမရွိၾကေတာ့ဘူး။ အရင္တုန္းကဘယ္လုိႏုိင္ငံမ်ိဳးလဲဆုိတာ ၿပန္စဥ္းစားၾကပါ။ဟီရၾိသတၱပ ဆိုတဲ့ဗုဒၶရဲ႕တရားေတာ္နဲ႕ အညီသူတစ္ပါးကိုလည္းကိုယ္ခ်င္စားနာၾကတဲ့လူေတြ ေနထုိင္ၾကတဲ့ႏုိင္ငံၿဖစ္တယ္။ အခုေတာ့အရွက္လည္းမရွိ။ အေၾကာက္လည္းမရွိဘဲ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားလည္းမရွိၾကေတာ့ဘူး။ လူ႔ဘ၀ဆုိတာခဏေလးပါ။

စာေရးသူ ဖ်ာပုံ နဒီ