ယေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ရဟန္းရွင္လူ လူသူအၾကားမွာ ေခတ္အစားဆံုးေ၀ါဟာရတစ္ခုကေတာ့ “ႏိုင္ငံေရး” ဆိုေသာစကားပင္ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တရား၀င္မက်တ က် ႏိုင္ငံေရးလုပ္ခြင့္ရသည္မွစ၍ အဆိုပါစကားက ျမန္မာႏိုင္ငံအႏွံ႔အျပားသို႔ အလ်င္ အျမန္ပင္ ျပန္႔ႏွံ႔၍ သြားသည္၊ ထို႔ျပင္ ထိုႏိုင္ငံေရးဟူေသာ ေ၀ါဟာရသည္ ရဟန္းေတာ္မ်ားၾကားထဲ တြင္လည္း ေဆြးေႏြးစရာေ၀ါ ဟာရအေနႏွင့္ မဟုတ္ဘဲ အျငင္းပြားစရာ ေခါင္းစဥ္တစ္ခုအျဖစ္ျဖင့္ အရွိန္အဟုန္ျပင္းျပင္း ၀င္ေရာက္၍ လာခဲ့ေပသည္။
အသံေတြကေတာ့ မ်ိဳးစံုထြက္ေနသည္၊ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားက ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ဘုန္းႀကီး မည္သို႔မွ် မသက္ဆိုင္ဟု ဆိုသူလည္းရွိသည္၊ အခ်ိဳ႕က ဘုရားပင္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေၾကာင္း အေထာက္အထားႏွင့္ျပ၍ ဘုန္းႀကီးမ်ား ႏိုင္ငံေရးလုပ္ခြင့္ရွိေၾကာင္း အခိုင္အမာဆိုၾကျပန္သည္၊ သေဘာထားဆိုသည္က လြတ္လပ္စြာ ကြဲလႊဲခြင့္ရွိေသာအရာျဖစ္၍ ထိုကိစၥအေပၚ သေဘာထား အမ်ိဳးမ်ိဳး ကြဲလႊဲ၍ ရပ္တည္မႈအမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ေနၾကျခင္းကို မေ၀ဘန္လိုေပ၊ ထိုသို႔ မိမိႏွင့္ရပ္တည္ခ်က္ မတူရံုမွ်ျဖင့္ သူတစ္ပါး၏ရပ္တည္ခ်က္ကို ပုတ္ခတ္ျခင္းကိုကား လက္ခံရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေပ၊
ညေနက အင္တာနက္တြင္ ေဆာင္းပါးေလးတစ္ပုဒ္ကို ဖတ္လိုက္ရသည္၊ ေရးသည့္သူက ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးျဖစ္ၿပီး ေဆာင္းပါးနာမည္က “ဘုန္းႀကီးႏွင့္ႏိုင္ငံေရး” ဟူ၍ ျဖစ္သည္၊ ထိုေဆာင္းပါးတြင္ ဘုန္းႀကီးမ်ား ပါတီႏိုင္ငံေရး မလုပ္သင့္ဘဲ အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေရးသာ လုပ္သင့္ေၾကာင္း စကားႏွစ္ခြေျပာထားေသာ္လည္း အႏွစ္ခ်ဳပ္ရလွ်င္ ဘုန္းႀကီးမ်ား ႏိုင္ငံေရးမလုပ္သင့္ ေၾကာင္းကို အေထာက္အထားတစ္လႊဲတစ္ေခ်ာ္ႏွင့္ တင္ျပထားေသာ ေဆာင္းပါးပင္ ျဖစ္သည္၊ ေဆာင္းပါး၏ ေအာက္ တြင္ေတာ့ ေဆာင္းပါးရွင္ကို ေထာက္ခံသည့္ ကြန္မန္႔ေတြေရာ ၀ိုင္း၍ ဆြမ္းႀကီး ေလာင္းသည့္ ကြန္မန္႔ေတြပါ အမ်ားအျပား ေတြ႕ရသည္၊ သို႔ေသာ္ ဆြမ္းေတာ္ႀကီးေလာင္းသည့္ ကြန္မန္႔မ်ားက ခပ္မ်ားမ်ားျဖစ္ၿပီး အေတာ္ပင္ ေ၀ဘန္ထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္၊ ထိုက္လည္း ထုိက္တန္လွပါသည္၊ ေဆာင္းပါးအစတြင္ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ စကားႏွင့္ အစခ်ီထား၍ အေၾကာင္းမသိလွ်င္ အထင္ႀကီးစရာျဖစ္ေသာ္လည္း ဘုန္းႀကီးမ်ားႏိုင္ငံေရး မလုပ္သင့္ေၾကာင္း အေထာက္အထားျပရာတြင္ “ေထရ၀ါဒ ႏုိင္ငံမ်ားျဖစ္ေသာ သီရိလကၤာႏိုင္ငံႏွင့္ ထုိင္းႏုိင္ငံတို႔တြင္ ႏုိင္ငံေရးကိစၥမ်ား၌ သံဃာေတာ္မ်ားမွ ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္ျခင္း ရွိသည္ မဟုတ္ေပ။ ထုိ႔အတူ ျမန္မာျပည္တြင္ေနထုိင္ၾကကုန္ေသာေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာရဟန္းေတာ္မ်ားအေနႏွင္႔ေကာ ထုိ႔ႏုိင္ငံမ်ား ကဲ႔သုိ႔သာ ျဖစ္သင္႔လွေပ၏။” ဟူသတတ္၊
ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာႏိုင္ငံျဖစ္ေသာ သီရိလကၤာ(သီဟိုဠ္)ႏိုင္ငံ၏ ပါလီမန္လႊတ္ေတာ္တြင္ ရဟန္းေတာ္ ပါလီမန္အမတ္မ်ား ရွိေနျခင္းကို မသိဟု ဆိုကတည္းက ေဆာင္းပါးရွင္၏ အေနအထားကို ေကာင္းစြာ အကဲျဖတ္၍ ရသြားသည္၊ ကြန္မန္႔ေပးသည့္သူက ထိုအခ်က္ကို ေထာက္ျပေသာ အခါမွ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ျပန္ လည္ျပင္ဆင္သြားေလသည္၊ အင္တာနက္တြင္ ေဆာင္းပါးတင္သည္ ဆိုကတည္းက အမ်ားအားျဖင့္ မိမိ၏ အယူအဆကို အမ်ားအား တင္ျပျခင္း သို႔မဟုတ္ အသိပညာေပးျခင္း ႏွစ္ခုတြင္ တစ္ခုခုသာ ျဖစ္ေလ့ရွိသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိတင္ျပသည့္ အေၾကာင္းအရာ မတိက်လွ်င္ မတိက်သည့္ေရးဟန္ျဖင့္ တင္ျပရၿပီး တိက်မွသာ တိတိက်က် ေဖာ္ျပရျခင္း ျဖစ္သည္၊ ယခုလိုမ်ိဳး မွားသြား၍ အမွန္ျပင္ဆင္လွ်င္လည္း ျပင္ဆင္သည့္အေၾကာင္း၊ မွားသြားသည့္အေၾကာင္း စာဖတ္သူမ်ားကို ေလးစားေသာအားျဖင့္ ျပန္လည္ေတာင္းပန္သင့္သည္၊ ယခုမူ ထိုသို႔မဟုတ္ ျမန္မာႏိုင္ငံအေၾကာင္းသာမက အျခားေထရ၀ါဒ(သီရိလကၤာ၊ ထိုင္း) ႏိုင္ငံမ်ား၏ ဘာ သာေရး၊ ႏိုင္ငံေရးကိုပါ ထဲထဲ၀င္၀င္ ေလ့လာထားသေယာင္ ပညာရွင္ဒီဇိုင္းဖမ္းၿပီး အေထာက္ အထား တိတိက်က်ႀကီးျပၿပီးွ သူတစ္ပါးအမွားေထာက္ျပေသာအခါမွ အမွားျပင္ကာ ခပ္တည္တည္ ေနသည္ဆိုက တည္းက ေဆာင္းပါးရွင္၏ အေနအထားကို အားလံုးမွန္းဆ၍ ရႏိုင္ပါၿပီ။
ထို႔ျပင္ ေဆာင္းပါးရွင္က သူသည္ ပါတီႏိုင္ငံေရးကို လက္မခံေသာ္လည္း အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေရးကိုကား လံုး၀လက္ခံသည္ဟု ဆိုထားပါေသးသည္၊ ထိုစကားျဖင့္ မည္သည့္အရာမ်ားကို ကန္႔ခ်င္သည္ ဆိုသည္ကိုကား မေျပာတတ္၊ ဘုန္းႀကီးမ်ား ႏိုင္ငံေရးလုပ္လွ်င္လည္း ပါတီစြဲမရွိေစခ်င္ေၾကာင္း ျပသလိုသည့္ သေဘာ လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းသေယာင္ ရွိေသာ္လည္း လက္ရွိအေနအထားအရ မည္သို႔မွ် လက္ခံ၍ မရေသာစကားျဖစ္သည္၊ ေဆာင္းပါးရွင္ဆိုလိုေသာ အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေရးသည္ မည္သည့္အရာမ်ားကို ဆိုလိုပါသနည္း၊ ပါတီႏိုင္ငံေရးကေရာ..။ ကၽြႏု္ပ္သိရသေလာက္ မည္သည့္ရဟန္းေတာ္ကမွ် ပါတီေထာင္၍ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနသည္ကို မၾကားခဲ့စဖူး..။ အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေရးဆိုသည္ကလည္း ပါတီႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ခြဲျခား၍ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ ပါတီႏိုင္ငံေရးစနစ္ရွိေသာႏိုင္ငံတိုင္း အမ်ိဳးသားေရးကို ပါတီေခါင္းေဆာင္ တစ္ျဖစ္လည္း အမ်ိဳးသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ဦးေဆာင္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္၊ တရုတ္တို႔လို ေျမာက္ကိုရီးယားတို႔လို အာ ဏာရွင္ ႏိုင္ငံမ်ားသည္ပင္ ပါတီႏိုင္ငံေရးစနစ္ရွိေနသည္ကို သတိျပဳသင့္သည္၊ သို႔ေသာ္ တစ္ပါတီ တည္းကပဲ အာဏာရေနျခင္းျဖစ္၍ စကားထဲထည့္ေျပာ ေနစရာမလိုပါ။ သိထားေစ ရန္သာ ေရးရျခင္းျဖစ္သည္၊ စင္စစ္အားျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ရဟန္းေတာ္မ်ားက အားေပးေနျခင္းသည္ ပါတီစြဲ၍ အားေပးေနျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ျမန္မာ့အမ်ိဳးသားေရးကိုဦးေဆာင္မည့္ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ တစ္ဦးအေနျဖင့္ အားေပးေထာက္ခံေနၾကျခင္းဆိုသည္ကို ထိုအရွင္ မသိေလသေလာ့..။ NLD-ဆုိသည္က ကၽြဲကူးေရပါသေဘာမ်ိဳးျဖင့္ လိုက္ပါလာျခင္းသာ ျဖစ္သည္၊ ယခင္ ျပည္သူလူထုက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို အားေပးေထာက္ခံသလိုမ်ိဳး ယခု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အားေပးၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ အမ်ိဳး သားေခါင္းေဆာင္ကို အားေပးျခင္းသည္ အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေရး မဟုတ္လွ်င္ မည္ကဲ့သို႔ေသာႏိုင္ငံေရးနည္း..။ ရွင္းလင္းေစလိုသည္။
ေနာက္တစ္ခ်က္အေနျဖင့္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးအတိုင္းအတာျဖင့္ ျဖစ္လာေသာကိစၥမ်ားတြင္ေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားက ဒကာ၊ဒကာမမ်ားကို ဦးေဆာင္လမ္းညႊန္တာမ်ိဳးေတာ့ လုပ္သင့္သည္ဟုလည္း ဆိုလိုက္ျပန္ပါေသးသည္၊ ပါတီႏိုင္ငံေရးကိုေတာ့ မလုပ္သင့္..မစြက္ဖက္သင့္ပါတဲ့..။ စာေရးလွ်င္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေရးသင့္၏။ ရပ္တည္ခ်က္ျပတ္သားမွ ဤကဲ့သို႔ေသာ စာမ်ိဳးကို ေရးသင့္၏။ ယခုကဲ့သို႔ ေတာ မေရာက္ ေတာင္ မေရာက္စာမ်ိဳးကို မေရးသင့္ေပ။ ယခု စာေရးသည္မွာ ေယာင္ေနသည္သာ မ်ားသည္၊ ယခု ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ျဖစ္ပြားေနေသာကိစၥကို ေဆာင္ပါးရွင္က ရပ္ကြက္တစ္ခု တည္း တြင္ ျဖစ္ပြားေန သည့္ကိစၥကဲ့သို႔ ရႈျမင္ဟန္ တူသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ရွင္းျပပါမည္။ ယခု ျမန္မာႏိုင္ငံ တြင္ ျဖစ္ပြားေန သည့္ကိစၥသည္ ေဆာင္းပါးရွင္ေနထိုင္သည့္ မံုရြာေဒသတစ္၀ိုက္ တြင္မကဘဲ တစ္ႏိုင္ငံလံုးႏွင့္ဆိုင္သည့္ ကိစၥျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၀င္ပါေနရေၾကာင္းပါ..။
ထို႔ျပင္ ထိုေဆာင္းပါးတြင္ ဒကာ၊ဒကာမမ်ားက သံဃာေတာ္မ်ားကို ၾကည္ညိဳျခင္းသည္ သံဃာ့ဂုဏ္ကို ၾကည္ညိဳ၍သာ ၾကည္ညိဳျခင္းျဖစ္ၿပီး ပါတီႏိုင္ငံေရးလုပ္ေသာေၾကာင့္ မဟုတ္ေၾကာင္းလည္း ဆိုလိုက္ျပန္ေသး သည္။ ႏိုင္ငံေရးဆိုသည္ကို ေဆာင္းပါးရွင္က ဘယ္လိုနားလည္ထားသည္ မေျပာတတ္ေပ ။ ႏိုင္ငံေရးဆိုေသာ ေ၀ါဟာရ၏ေအာက္တြင္ မည္သည့္ေခါင္းစဥ္မ်ား ရွိေနသည္ကိုလည္း သိပံုမရ..။ ဘာသာေရးသည္လည္း ႏိုင္ငံ၏အေရးကိစၥတစ္ခုပင္ မဟုတ္ပါေလာ့..။ ႏိုင္ငံတိုးတက္မွသာ ဘာသာေရး၊ စီးပြားေရး၊ ပညာေရးစသည္မ်ားလည္း တိုးတက္ႏိုင္သည္၊ ႏိုင္ငံတိုးတက္မႈမရွိဘဲ မည္သည့္အရာမွ် တိုးတက္မလာႏိုင္ေပ၊ ဗုဒၶဘာသာတြင္ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ တိုးတက္ေၾကာင္း၊ ဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္း၊ မင္းက်င့္တရားမ်ား၊ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ က်င့္၀တ္မ်ား၊ စီးပြားရွာသူမ်ား စီးပြားတိုးတက္ေၾကာင္း၊ ဆုတ္ယုတ္ေၾကာင္း စသည္စသည္ျဖင့္ ျပည့္ျပည့္စံုစံုရွိ ေနသည္၊ ထိုဘာသာေရးထဲတြင္ ပါ၀င္ေသာ အဆံုးအမမ်ားျဖင့္ ဆံုးမသင့္သည္ကို ဆံုးမျခင္း၊ ဘာသာေရးအဆံုးအမႏွင့္ညီလွ်င္ ေထာက္ခံမႈေပးျခင္း၊ မညီလွ်င္ ျပဳျပင္ေပးျခင္းမ်ားသည္ ဘာသာ တရားကို အေျခခံထားေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဘာသာေရးေခါင္း ေဆာင္ မ်ားျဖစ္ေသာ ရဟန္းေတာ္ မ်ားက ျပဳလုပ္ရမည့္ႏိုင္ငံေရးပင္ မဟုတ္ပါေလာ့..။
ယခု ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ေနထိုင္ေသာ ျပည္သူအမ်ားစုသည္ ဘ၀ကို ခက္ခဲစြာ ရုန္းကန္ေနရေသာ သူမ်ား ျဖစ္သည္၊ သူတို႔ လုပ္သေလာက္ သူတို႔မွာ အက်ိဳးခံစားခြင့္မရွိ၊ သူတို႔မွာ လြတ္လပ္မႈမရွိ၊ ေတာေနျပည္သူလူထုေရာ ၿမိဳ႕ေနျပည္သူလူထုပါ တနည္းမဟုတ္ တစ္နည္းမ်ိဳးျဖင့္ ဘ၀ကို ရုန္းကန္ေနၾကရသည္၊ မေတာင့္မတ မေၾကာင့္မၾကေနၾကရသည္ဆိုသည့္သူက ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္လက္တစ္ ဆုပ္စာပင္ မျပည့္တတ္။ စင္စစ္ ထိုအရာမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံလို သယံဇာတ ေပါၾကြယ္၀သည့္ ႏိုင္ငံမ်ိဳးတြင္ ကာလရွည္ျဖစ္ေနရမည့္ ျပႆနာမ်ိဳး မဟုတ္။ ႏိုင္ငံကို ေခါင္းေဆာင္ပံု၊ စီမံခန္႔ခြဲပံု မွားယြင္း၍သာ ဤကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း တစ္ကမၻာလံုးကပင္ သိေနၾကသည့္ကိစၥ ျဖစ္သည္၊ ထိုအခ်က္မ်ားကို ရဟန္းေတာ္မ်ားက ေထာက္ျပၾကသည္၊ လမ္းမေပၚထြက္၍ ျပည္သူအမ်ား၏ အခက္အခဲကို တင္ျပၾကသည္၊ မိမိတို႔အက်ိဳးအတြက္ မဟုတ္၊ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို လစာရိကၡာတိုးေပးဘို႔ ေတာင္းဆိုေနျခင္းမဟုတ္၊ ဘဲြ႕တံဆိပ္အတြက္ မဟုတ္..။ျပည္သူလူထု အၾကတ္အတည္းကို ေျဖရွင္းေပးရန္ ေတာင္းဆိုျခင္းသာ ျဖစ္သည္၊ ထိုသို႔ေတာင္းဆိုျခင္း၊ အမွား ေထာကျ္ပျခင္းေၾကာင့္ ထိုရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ အဖမ္ခံခ်င္လည္း ခံရႏိုင္သည္၊ အႏွိပ္စက္ လည္း ခံရႏိုင္သည္၊ အမ်ိဳးမ်ိဳး အေႏွာက္အယွက္ေပးျခင္းမ်ိဳးႏွင့္လည္း ႀကံဳေတြ႕ရႏိုင္သည္၊ ထိုအလုပ္ မ်ိဳးကို လုပ္ရျခင္းသည္ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အဆိုးမွန္သမွ်ကို ေမွ်ာ္ေတြး၍ လုပ္ရျခင္း ျဖစ္သည္၊ ထိုအႏၱရာယ္မ်ားၾကားမွ ျပည္သူမ်ား၏ အခက္အခဲကို ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔တင္ျပ ေတာင္း ဆိုျခင္းမ်ိဳးကို “ဂုဏ္” ဟု မေခၚလွ်င္ မည္ကဲ့သို႔ အမည္တပ္မည္နည္း၊ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို မၾကည္ညိဳႏိုင္ ဟုဆိုလွ်င္ ထိုဒကာ၊ ဒကာမမ်ား၏ တာ၀န္သာျဖစ္သည္၊ ထိုျပင္ ထိုဒကာ၊ဒကာမ မ်ားသည္လည္း ေဆာင္းပါးရွင္ကဲ့သို႔ အယူတစ္ခုကို အခ်ိန္ကာလအလိုက္ လိုက္ေလ်ာညီေထြစြာ မၾကည့္တတ္ဘဲ တရားေသဆုတ္ကိုင္ထားသည့္သူသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ထိုကဲ့သို႔ ဒကာ၊ဒကာမမ်ိဳးကို ခက္ခက္ခဲခဲ လိုက္ရွာရလိမ့္မည္ ထင္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ဆင္တပ္၊ ျမင္းတပ္ကို ဘုရားရွင္ မၾကည့္ခိုင္းရံုေလာက္ႏွင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို ဘုရားရွင္ႏိုင္ ငံေရးမလုပ္ခိုင္းေၾကာင္း အေထာက္အထားျပေတာ္မူေသာ ေဆာင္းပါးရွင္သည္ ေနာက္ေနာင္ ယခုလို ေညာင္ဦးကမ္းပါး ၿပိဳသည္ႏွင့္ စမၸါနဂိုရ္က ႏြားမေပါင္က်ိဳးရေသာ ေဆာင္းပါးမ်ိဳး မျဖစ္ေစရန္ စာမ်ားမ်ားဖတ္ဘို႔သာ အႀကံဳျပဳလိုက္ရပါသည္။
အရွင္ကုသလ(အင္းေတာ္)
၂၁-၃-၂၀၁၂
0 comments:
Post a Comment